“คุณจำไม่ได้แต่ผู้ชายชื่อการินเขาจำได้ค่ะ เขารู้ เขาพยายามศึกษาขวัญ เขาเข้าใจขวัญ จะบอกอะไรให้นะคะเดฟ หากคุณปล่อยให้ใครสักคนอยู่ได้คนเดียวจนชิน สักวันหนึ่งเขาเข้มแข็งขึ้นแล้วจะยืนอยู่ได้เองโดยไม่มีคุณ”
พบขวัญบอกจบก็หมุนร่างเดินหนีเขา โดมินิกรั้งร่างบางกลับมาหา “หมายความว่าไงที่รัก คุณกำลังจะบอกผมว่าคุณไม่แต่งงานกับผม เพราะคุณชินกับการไม่มีผมและตอนนี้คุณมีเป้าหมายใหม่ที่ไม่ใช่ผม อย่าบอกนะกำลังจะหาพ่อเลี้ยงให้น้องแทน” พบขวัญเลือกที่จะไม่ตอบ แต่สำหรับโดมินิกการไม่ตอบคือการยอมรับ และเมื่อพบขวัญกระชากมือออกเขาก็เผลอปล่อยเธออย่างง่ายดายด้วยความมึนงงยิ่งกว่าถูกพบขวัญเอาส้นรองเท้ามาตบที่หน้า หัวใจมันเจ็บและชามันเป็นเรื่องที่ไม่อยู่ในหัวมาก่อนนี่เขาพลาดอะไรไป
“คุณจะนอนห้องนี้ก็ได้นะคะ เพราะคืนนี้ฉันจะไปนอนเฝ้าน้องแทน”
พบขวัญเดินหนีไปดื้อๆ ปล่อยให้โดมินิกตั้งคำถามกับตัวเองว่าเขาทำอะไรพลาดไป ร่างส
