เธอบอกเขาในวันนั้น เขาลังเลแต่ในที่สุดความอยากเอาชนะโดมินิกก็ทำให้เขาทำตามที่วิโอเล็ตบอกคือเดินทางกลับเมืองไทยทันที โดยไม่รู้เลยว่าพอเขาหันหลังขึ้นรถ คนที่บอกให้เขารีบไปก็น้ำตาไหลอาบแก้ม
เขาเคยทอดทิ้งเธอแต่ไม่น่าเชื่อว่าวันที่เขาป่วย เธอยังมีน้ำใจหอบลูกมาเยี่ยมทั้งที่เธอน่าจะเกลียดเขาไปแล้ว เจตนิพัทธ์ประคองร่างกายลงจากเตียงลงมาพอดีกับมารดาเดินนำหน้าสาวใช้ที่ถือถาดเข้าต้มเข้ามา
“อ้าวเท็ดนั่นลูกจะไปไหน ลูกยังไม่แข็งแรงนะ” เสียงมารดาร้องห้ามพร้อมกับปราดเข้ามาจับตัวลูกชาย
เจตนิพัทธ์ส่ายหน้า “ผมไม่เป็นไรครับแม่ แต่ผมต้องการโทรศัพท์”
“จะโทรหาใครกัน ลูกเพิ่งฟื้นตัวจากการผ่าตัดต้องนอนพักผ่อนมาก กลับไปนอนพักก่อนเถอะลูก” มารดาเตือนทำให้เจตนิพัทธ์ทนการรบเร้าของมารดาไม่ไหวจึงยอมเดินกลับไปทรุดตัวลงนั่งที่ปลายเตียงแต่ก็ยังไม่ยอมล้มเลิกความคิด
“ผมต้องการโทรศัพท์ครับแม่ ผมต้องการโทรหาวิโอเล็ต”
ชื่อข
