“ฉันจ้างป้าสายพิณให้เลี้ยงแทนคุณ แล้วทำไมป้าพิณถึงเอาไปทิ้งไว้แบบนั้นฉันไม่รู้จริงๆค่ะ ฉันเองก็อยากจะรู้เรื่อง ถ้ายังไงคุณกรุณาช่วยพาฉันกลับไปดูบ้านหน่อยได้ไหมคะ ฉันใจคอไม่ดีแล้วค่ะ”
โดมินิกไม่คิดว่าพบขวัญจะโกหก จากท่าทางและน้ำเสียงตื่นๆของเธอบอกให้เขารู้ว่าเธอกังวล สงสัย อีกอย่างเขารู้ว่าเธอดูแลลูกอย่างดีเพราะแทนคุณอ้วนจ้ำม่ำ แถมยังอารมณ์ดีจากการที่หนูน้อยยิ้มง่าย หัวเราะเก่ง ทั้งหมดเป็นความผิดเขาเองที่จับเธอมา แต่อะไรที่ทำให้พี่เลี้ยงนำแทนคุณไปทิ้งไว้แบบนั้น เขาเองก็อยากรู้
พบขวัญโกรธจัดแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่แต่ข่มใจไม่โทรไปโวยวายกับสายพิณตอนนี้ แต่หลังจากนี้เธอจัดการแน่
“ป้าพิณ เลวมาก” พบขวัญกัดริมฝีปากแน่น “พี่เลี้ยงงูพิษ”
“ผมนึกไม่ออกเลยถ้าพี่เลี้ยงชั่วนั่นเอาลูกผมไปทิ้งที่อื่นลูกผมจะเป็นยังไง ลูกคนนะไม่ใช่ลูกหมาข้างถนนถึงทำกันแบบนี้” โดมินิกพูดอย่างโกรธเคือง “เด็กทารกไม่รู้เรื่องย
