โดมินิกไม่ยอมจบเกมรักง่ายๆ เขาจับเรียวขางามสลักเสลาเข้าเกี่ยวกับสะโพกสอบเพื่อเพิ่มความแนบแน่น การโอบรัดจากเรียวขายิ่งทำให้โดมินิกคำรามลึก เขารีบพาความแข็งร้อนดุจแท่งเหล็กหลอมลาวาบุกเข้าไปในดอกกุหลาบงามที่ฉ่ำเยิ้ม ทว่าต้องสะดุดหยุดการกระทำลงทุกอย่างเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
พบขวัญคิดว่าต้องเป็นบริททานีย์โทรมาแน่นอนจึงผลักเขาออกห่างอย่างน้อยใจ ส่วนโดมินิกไม่สนใจสายที่โทรเข้ามาตอนนี้ เขาคำรามอย่างขัดใจมากกว่าว่าใครกันที่โทรมาไม่รู้เวลา พบขวัญกำลังจะแต่งตัวแต่สายตาจ้องมองอย่างกลืนกินของโดมินิกทำให้เธอรู้สึกหนาวกว่าความเย็นจากเครื่องปรับอากาศเสียอีก แต่เขาก็เลือกที่จะหยุดทุกการกระทำแล้วเดินไปหยิบชุดคลุมที่พับอยู่ในตู้เอามาสวมให้คนที่ตัวล่อนจ้อนเพราะกลัวว่าตอนเดินกลับออกไปจากห้องเผื่อลูกน้องคนไหนเดินผ่านมาถ้าพวกมันเห็นเข้าเขาจะเคืองพวกมันอีก
“กลับห้องเราถ้าคุณไม่อยากให้พี่เลี้ยงเอาเรื่อง
