รถผู้บริหารสีดำมันปลาบแล่นมาจอดหน้าคฤหาสน์ใหญ่ซึ่งมีป้อมตรวจการเข้าออกและมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำงานยี่สิบสี่ชั่วโมง
“นี่เหรอครับบ้านของคุณขวัญ ผมว่าน่าจะเรียกคฤหาสน์มากกว่า”
พบขวัญฟังแล้วรีบส่ายหน้า “ไม่ใช่บ้านของขวัญหรอกค่ะ ขวัญกับลูกอาศัยเขาอยู่”
การินคันปากอยากถามให้หายสงสัยว่าเขาคนนั้นซึ่งเดาได้ว่าคงเป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังงามนี้เป็นใครหากเป็นผู้ชายเขาคงเดาได้ว่าพบขวัญจะอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยตำแหน่งอะไร แต่ก็เป็นการเสียมารยาทเกินไปหากจะถามพบขวัญแบบตรงไปตรงมาทำให้การินเก็บปากเก็บคำและเก็บความสงสัยนั้นเอาไว้
“ให้ผมเข้าไปส่งไหมครับ” เพราะบางทีเขาอาจจะเจอของบ้านก็ได้การินคิดอย่างแยบยล
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ก็รบกวนมากพอแล้ว” พบขวัญพนมมือไหว้แล้วเปิดประตูลงจากรถการินได้แต่มองตามร่างสวยอย่างเสียดาย พบขวัญมีทรวดทรงที่ดูไม่ออกเลยว่าเคยผ่านการมีลูกมาแล้ว นอกจากความสวยแล้วการทำงานของเธอถื
