"ก็สุดแล้วแต่คุณแม่เถอะครับ" เพราะไม่อยากสร้างประเด็น เขาก็เลยเลือกที่จะเอ่ยออกไปเช่นนั้น แต่ทว่าในใจของเขา สะใภ้ของมารดาเขามีแต่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เขาเพิ่งจะฟื้นจากอาการป่วย ตอนนี้เขายังไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะปกป้องเธอ เขาจะต้องทำให้ตนเองหายดีก่อนเขาถึงจะสามารถปกป้องเธอได้ ตอนนี้หากมารดาเขาจะว่ายังไง เขาก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยไปก่อน แล้วถ้าเมื่อใดที่เขาหายดี เขาจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ ไม่ว่ามารดาจะเห็นด้วยหรือไม่ แต่ข้างกายเขาต้องเป็นอณิชาเท่านั้น
ยิ่งเขาฟื้นจากความเป็นความตายกลับมาครั้งนี้ เขายิ่งรับรู้ว่าเธอสำคัญกับเขาแค่ไหน เพราะฉะนั้นเขาจะไม่มีวันยอมเสียเธอไปแน่ๆ
"ก็ดีที่ยังเชื่อแม่อยู่ งั้นนอนรออยู่ตรงนี้แหละ ว่าแต่ว่าอาการของลูกเป็นยังไงบ้าง" เมื่อเห็นบุตรชายตามใจ ทำให้คุณประภาพรลดความเกรี้ยวกราดลงได้บ้าง ส่วนบุตรชายก็ร้อนใจดั่งไฟแผดเผา เขาอยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้อณิชาเป็
