นางอรพินมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความเครียดไม่น้อย เห็นทีนางจะต้องไปบอกให้ผู้ชายคนนี้ถอยกลับไปก่อน นั่นเพราะว่านางรู้ดีว่าบุตรสาวนางไม่มีทางให้อภัยเขาหรอก ถ้าจะดันทุรังอยู่ที่นี่มันก็เหนื่อยเปล่าๆ เขาควรจะถอยไปตั้งหลักเสียก่อน นั่นเป็นเหตุให้นางอรพินตัดสินใจเดินออกไปหาชายแปลกหน้าที่นางไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ เพื่อสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น และบอกให้เขาไปจากที่นี่เสีย
"ลุกขึ้นกับคุณทำแบบนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก" นางอรพินเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วง เพราะที่นี่ถ้าตกเย็นแล้วยุงจะเยอะมาก เขาไม่ควรมาคุกเข่าอยู่แบบนี้ เขาควรจะกลับไปเสียก่อน แล้วถ้าจะมาง้อบุตรสาวของนางค่อยกลับมาอีกครั้งก็ยังไม่สาย
"ผมไม่ลุกไปหรอกครับ เพราะผมไปผมอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอเฟรมเขาอีก" อัคนีเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด เขาไม่ต้องการที่จะไปที่ไหน เขากลัวว่าเขาจะไม่ได้รับความร่วมมือจากใครสักคนแล้วมันจะทำให้เขาไม่เจอเธออีกเลย
