"ฉันชื่อเฟรมค่ะ ว่าแต่ว่าคราวนี้จะบอกได้หรือยังคะว่าเราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า หน้าคุณ เหมือนจะคุ้นๆ" อณิชาเอ่ยถามออกไปด้วยรอยยิ้มร้าย เธอก็อยากรู้คำตอบเหมือนกันว่าเขาจะจำเธอได้หรือเปล่า หรือสิ่งที่เขาทำเขาแค่แกล้งจำเธอไม่ได้
"ไม่หรอกครับคนอย่างผมไม่เคยเจอคนสวยอย่างคุณหรอก" อัคนีตอบตามจริงเขาไม่คุ้นหน้าเธอ ถ้าเขาเจอคนสวยๆอย่างเธอ เขาคงจีบเธอไปนานแล้ว นี่แสดงว่าเขาคงไม่เคยเจอเธอจริงๆ
"เจอกันครั้งแรก ก็ชมว่าสวยเลยนะคะ หมอทิวนี่ปากหวานจริงๆ" เพราะว่าคำชมของเขามันเล่นเอาเธอไปไม่เป็นทีเดียว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่พูดแบบนี้หรอกนะ เขาคงจะไล่เธอไปให้พ้น แต่พอเป็นตอนนี้ ตอนที่เธอเมคโอเวอร์ตัวเองได้สวยขนาดนี้ เขาก็คงแทบจะสยบอยู่ที่แทบเท้าเธอ ยิ่งเขาทำแบบนี้ แววตากรุ้มกริ่มที่เขามองมาที่เธอ มันทำให้เธอคิดว่า เขาคงสนใจเธอเป็นแน่ มันขึ้นอยู่กับเธอแล้วแหละ ว่าจะลงไปในเกมนี้หรือเปล่า ถ้าเธอยังแค้นใจเขาอยู่ มันก็น่าสนใจนะกับการที่จะเล่นเกมนี้กับเขา เพื่อให้เขาได้รู้ว่าเมื่อก่อนเขาทำให้เธอรู้สึกเจ็บแค่ไหน
"ผมไม่ได้ปากหวานกับทุกคนแล้วนะครับ คุณคือคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้" เพราะถูกตาตั้งใจตั้งแต่ครั้งแรก เรียกว่ารักแรกพบ มันทำให้เขาเอ่ยออกไปเช่นนั้น คนนี้ไม่เคยสนใจใครอย่างเขา แต่ตอนนี้กำลังเล่นบทชายเจ้าชู้เพื่อทอดสะพานให้กับศัลยแพทย์คนใหม่ของโรงพยาบาล
"เชื่อยากค่ะ หน้าตาแบบหมอเนี่ย น่าจะคิวไม่เคยว่างเลยนะคะ"
"พูดไปคุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ผมไม่เคยมีคิวให้ใคร อาจจะเป็นเพราะว่าผมเอาคิวไว้รอคุณหรือเปล่า" เป็นการเริ่มงานครั้งแรกที่ไม่ได้คุยเรื่องงาน แต่คุยเรื่องส่วนตัวเสียมากกว่า ขึ้นชื่อว่าถูกใจแล้วเขาก็อยากได้เธอมาครอบครอง เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใคร แต่ทำไมเพียงแค่เห็นหน้าเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอมีเจ้าของหรือเปล่า เขาก็อยากจะครอบครองเธอ มันน่าแปลกเสียจริง