"งั้นแม่ก็ขอให้เอ็งโชคดีหมดหนี้หมดสินเร็วๆ จะได้กลับมาอยู่กับแม่นะลูก" แม้ว่าในใจผู้เป็นแม่ได้หวั่นใจมากเท่าใดก็ตาม แต่นางก็ได้แต่ภาวนา ขอให้บุตรสาว ไม่ตกเป็นของเล่นของใครแม้กระทั่งเจ้านายอย่างภูผา เพราะคนอย่างภูผาคงไม่จริงจังกับบุตรสาวนางเป็นอันขาด
"ขอบคุณนะคะแม่ งั้นเดี๋ยวอิงไปเก็บของ แล้วไปที่บ้านนายนะคะ" อิงดาวบอกผู้เป็นมารดา เพื่อให้ท่านสบายใจเท่านั้น แต่ในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความทุกข์ เธอไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่ที่ภูผาจะเรียกร้องหาความสุขจากร่างกายเธอ สิ่งเดียวที่เธอจะทำได้ นั่นก็คือทำใจและรอรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นเท่านั้น
อิงดาวจัดการเก็บทุกอย่างเพียงไม่นานเพราะของเธอมีไม่กี่อย่าง เธอเอาไปเพียงแค่เสื้อผ้าเก่าๆ ไม่กี่ตัวของเธอเท่านั้น แล้วก็ชุดนักศึกษาที่เธอจะต้องเข้าไปเรียนเป็นบางวัน เธอได้แต่หวังว่า เขาจะไม่ขัดขวางเรื่องเรียนของเธอ
หลังจากเก็บของเรียบร้อยแล้ว นายอมรก็ทำหน้าที่ขับรถเ
