"มันก็เป็นแบบนั้นทุกคนนั่นแหละ แต่สำหรับฉันตอนนี้เธอก็รอไปก่อนนะ ฉันยังไม่ต้องการเธอ" ภูผาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม คำตอบของเขามันทำให้หญิงสาวรู้สึกอายเป็นอย่างมาก นี่เธอมโนเข้าข้างตัวเองว่าเขาอยากกินเธอ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเขาอาจจะมองเธอเป็นแค่เด็กกะโปโลก็ได้ เธอช่างกล้าประเมินตนเองสูงเกินไปซะจริง
"เป็นแบบนี้ก็ดีค่ะจะให้ทำงานบ้านอย่างเดียว แล้วลดเงินเดือนก็ได้นะคะ" อิงดาวรีบเสนอทันทีถ้าเขาพูดแบบนี้เขาก็คงไม่ต้องการเธอหรอก เขาอาจจะยอมลดเงื่อนไขเพื่อเจรจากับเธอก็ได้ถ้าระยะเวลามันเพิ่มขึ้น แต่เธอไม่ต้องเสียตัวให้กับเขา มันยิ่งกว่าคุ้มแสนคุ้ม
"อย่าฉวยโอกาส ฉันไม่ได้ต้องการตอนนี้ ไม่ได้แปลว่าฉันไม่ได้ต้องการเธอเลย รอไปก่อนแม่สาวน้อย" ภูผาตัดความหวังของเธอทันที นั่นก็เพราะว่าเขาไม่อยากให้เธอย่ามใจ แม้ว่าในใจจริงๆ ของเขาจะไม่ได้คิดเรื่องแบบนั้นกับเธอ แต่พอได้อยู่ใกล้ มันกลับรู้สึกกระชุ่มกระชวยอย
