"ทีหลังถ้าจะไปไหนให้บอกฉันก่อนนะ" ทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่มก็รีบบอกหญิงสาวทันที ส่วนฝ่ายหญิงก็มองหน้าเขาด้วยความสงสัย ทำไมเธอต้องบอก ทำไมเขาต้องไม่พอใจกับการออกมาที่ในเมืองของเธอเช่นนี้ ครั้งที่เมื่อก่อนเธอก็มีอิสระที่จะไปไหนมาไหน แล้วที่สำคัญความสัมพันธ์ของเขาและเธอ มันก็เป็นเพียงเจ้าหนี้และลูกหนี้ ไม่ใช่คนที่ต้องถูกกักขังอิสรภาพทั้งวันทั้งคืน
แต่ถ้าจะให้อิงดาวเอ่ยถามออกไป เธอก็ไม่กล้าที่จะถามเขาออกไปหรอก เธอทำได้เพียงตอบตกลง และเข้าใจในสิ่งที่เขาบอกเท่านั้น ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วในใจเธอมีหลายอย่างที่เธอรู้สึกไม่เข้าใจ
"ค่ะนาย" คำตอบเดียวที่อิงดาวตอบได้ มันได้หลุดออกไปจากเรียวปากบางของเธอ
"แล้วนี่กินข้าวหรือยัง" ชายหนุ่มเอ่ยถามอีกครั้งส่วนฝ่ายหญิงก็ส่ายหน้าน้อยๆ ใครจะไปกินลงล่ะ เหตุการณ์เมื่อคืนภาพความทรงจำทุกอย่างมันยังอยู่ในหัวสมองของเธอ ตอนนี้เธอไม่คิดเรื่องรับประทานอาหารหรอก เธอคิด
