“ท่านเสนาบดีซู หากท่านต้องการให้ข้าทำสิ่งใดข้าน้อยยินยอมทุกอย่าง ขอแค่เพียงท่านยอมให้ข้าน้อยแต่งหลิงหลิงเข้าจวนตระกูลหวังด้วยเถิดขอรับ ข้าน้อยต้องการเพียงแค่นางกับบุตรในครรภ์ ไม่ว่าสิ่งใดข้าน้อยก็ยอมแลก” ตัวของเขาสั่นสะท้านไปด้วยพิษไข้ ยิ่งสร้างความเห็นใจให้กับผู้ที่พบเห็นได้มากกว่าเดิม
“เจ้ายินดีจะทำทุกสิ่งเลยรึ” ซูหนิงเหอหรี่ตามองเขาอย่างจับผิด
ด้วยต้องการรู้ว่าคำพูดที่หรงจื่อเอ่ยออกมา เป็นเพียงแค่คำลวงของจิ้งจอกเช่นเขาหรือไม่ แม้แต่แผนการที่ทำให้ตนเองเจ็บหนักจนดูน่าเห็นใจจากชาวเมือง เขายังทำมาแล้ว
“ขอรับ”
“เช่นนั้น เจ้าต้องสาบานว่าจะมีเพียงหลิงหลิงเป็นภรรยาผู้เดียว” นายท่านหวังสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นทันที เขามีเพียงหรงจื่อเป็นบุตรชายเพียงผู้เดียว หากอวี้หลิงนางไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ไม่เท่ากับว่าตระกูลหวังจะไม่มีผู้สืบทอดเลยรึ
“ข้าน้อยยินดีขอรับ” หรงจื่อรับปากอย่างไม่ลังเล
“หา
