ตอนที่ 1 : การกับมาอีกครั้ง

1417 คำ

“อุ้ย… “ อุ๊ป“ ร่างเล็กของหญิงสาว ที่วิ่งกระหืดกระหอบ อย่างเร่งรีบ ยังไม่ทันได้ระวัง กระแทกเข้ากับ ร่างใหญ่ของชายหนุ่ม ที่มีรูปร่างสูง 180 C หน้าคม ผิวเข้มเนียนละเอียด คิ้วหนาเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ริมฝีปากที่ดูหนาได้รูป เส้นผมสีดำเข้ม ที่ตกลงมา ปกปิดบังใบหน้า เพียงเล็กน้อย กระแทก อึก… อืม…อุ้ย ชายหนุ่มหน้านิ่ง ยืนนิ่งเฉย เหมือนไม่ได้รู้สึกถึง แรงกระแทกแม้แต่น้อย แต่ร่างเล็กของหญิงสาว กับเซไม่เป็นท่า มือทั้งสอง คว้าร่างหญิงสาวไว้ ในอ้อมแขน ดวงตาทั้งสอง เปิดโพรง เมื่อได้เห็นใบหน้าอันนวลละเอียด ของหญิงสาว ที่ตนเคยคบหาดูใจ ที่ไม่อาจลืมเลือนได้ ในวัยเรียน ดวงตาเปร่งประกาย งุนงง ปนดีใจ กับสิ่งที่อยู่เบื่องหน้า ใจที่เต้นรัว ราวกับคลื่นหัวใจ ที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ในใจยังนึกคิด “เธอมาอยู่ที่นี่ ได้อย่างไรกัน ” พรางขมวดคิ้ว และจ้องมองอย่าง ผู้ที่มีคำถามมากมาย หญิงสาว ที่ยังไม่ทันได้มองหน้า ชายหนุ่ม ได้เป็นอย่างดี รีบกูรีกูจอน คว้าแขน ชายหนุ่มผู้อยู่เบื่องหน้า เหลือบมองเห็นเพียง มือที่ใหญ่ นิ้วเรียวยาว จับพยุงไว้ไม่ให้เธอล้ม “หมอควีนคะ ::” เสียงเรียกจาก กชกร พยาบาลสาว ที่เป็นเพื่อนกับหมอควีน กำลังช่วยเหลือ ผู้ป่วยฉุกเฉินรายหนึ่ง ในโรงพยาบาล ชื่อดังแห่งหนึ่ง อย่างเร่งรีบ หญิงสาว ได้ยิงเสียงเรียก ร่างเล็ก ที่อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ลุกขึ้นวิ่ง ทันทีที่เงียบเสียงเรียกชื่อตน เข้าช่วยโดยไม่ทันได้มอง ใบหน้า ของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า กัณต์ธี ชายหนุ่มที่เจ้าตัวและเขา เคยคบหากัน ในวัยเรียน แต่ด้วยเหตุผลที่ ต่างคนต่าง แยกย้ายกันไปเรียนต่อ อีกทั้งถานะที่ดูเหมือนจะ แตกต่างกันมาก และเธอเอง ก็มีปัญหา ส่วนตัวบางอย่าง หญิงสาว เลือกที่จะถอยห่าง ทั้งที่เธอเองก็รักกัณต์ธี เป็นอย่างมาก ซึ่งชายหนุ่มเอง ก็ยังมีผู้หญิง มากหน้าหลายตา มาพัวพันธ์ ด้วยความที่เป็นลูกชาย เจ้าของ โรงพยาบาล ชื่อดัง หลายที่ เป็นที่ต้องการของสาว ๆ มากมาย หญิงสาวจึงไม่อาจคิด ถึงเรื่องในอนาคต ที่จะเป็นไปได้ หมอควีน ในชุดกาวสีฟ้าอ่อน ๆ เสื้อคลุมด้านนอกเป็นสีขาว ตัวเล็ก ดูเป็นหญิงสาวเรียบร้อย แต่ปล่าวเลย เธอกับเป็นหญิงสาวที่ชอบ ความท้าทาย เก่งในเรื่องงาน รักในการทำงานที่มีความท้าทาย ไม่แปลกที่หมอควีน จะเลือกทำงาน ในห้องฉุกเฉิน ของโรงพยาบาลแห่งนี้ ผิวที่ขาวละเอียด รวบผมรุงรัง ที่ตอนนี้หลุดลุ่ย ยาวถึงกลางหลัง ดวงตากลมโต ขนตางอลยาว เรียงเส้น อย่างเป็นธรรมชาติ คิ้วที่สวยได้รูปริมฝีปากเล็กบาง อมชมพู มือเล็กถือปากกา พร้อมดูเอกสาร ประวัติผู้ป่วย “กชกร ช่วยวัดความดัน ให้ด้วยนะ” เสียงหวาน พูดคุยกับพยาบาล และก้มหน้าก้มตา ช่วยเหลือผู้ป่วย อย่างไม่ทันได้สังเกต ว่ามีสายตาของชายหนุ่ม จ้องมองเธอ อย่างสนใจ หลังเสร็จภาระกิจ เป็นเวลา เกือบจะ หกโมงเย็นแล้ว หมอควีน เหนื่อยล้าจากการเคลียร์ เคสฉุกเฉิน หลาย ๆ เคส ที่มาติดต่อกันไม่เว้นช่วงเวลา ให้ได้หยุดพัก เธอจึง ขึ้นห้องพักแพทย์ เพื่ออาบน้ำ และตั้งใจจะออกเวร ไปหาของ อร่อย ๆ ทานตามที่เธอชอบทำเป็นประจำ หลังอาบน้ำเสร็จ หมอควีน กดโทรศัพย์ โทรหาเพื่อนสนิท ตึด…ตึด…ตึด…ตึด…ตึด… “กชกร ออกเวรหรือยัง วันนี้เราไปหา ของอร่อย ๆ กินกัน ฉันเมื่อยมาทั้งวัน แล้วอ่ะ อยากกินอะไรที่ทำให้หายเหนื่อย ” เสียงหวาน คุยกับกชกร “อืม…ได้สิ ว่าแต่เราจะ กินอะไรดี ชาบูไหม “ฮืม ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวอ้วน ช่วงนี้ลดน้ำหนัก ” “งั้น..คุณหมอควีน จะกินอะไรดีคะ ” เสียงเพื่อนที่พูดหยอกล้อ ปนประชดนิดๆ ทำให้ปลายสาย ยิ้มปนขำเบา ๆ “อืม.งั้นไปกินยำแซลมอลกัน เห็นว่ามีร้าน เปิดใหม่ อยู่แถว ๆ คอนโดฉันอ่ะ ” “โอเค งั้นไปกัน “ กชกร รับคำ หลังจากวางสาย หมอควีน ก็รีบแต่งตัว ในชุดลำรอง เสื้อสำดำ กระโปรงสีขาว ที่ยาวไม่ถึงเข่าที่เข้ารูป มองเห็นรูปร่าง ที่ดูมีความตูมอย่างเห็นได้ชัด ก๊อก ก๊อก ก๊อก กัณต์ธี กดเปิดประตูห้องทำงาน ของผู้บริหาร ชายสูงวัย ที่นั่งถือแฟ้ม บนโต๊ะทำงาน สีผมดำปนขาว เปิดตาโพรง ยิ้มปนเสียงหัวเราะเบา ๆ ดีใจที่เห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวน กับมาช่วยงบริหารงานได้ซักที ”กับมาทำไมไม่ยอมบอกพ่อ พ่อจะได้ให้คนไปรับ “ อำพล พูดทั้งดีใจ กัณต์ธี เดินเข้ามากอดพ่อ อย่างคิดถึง ”ไม่เป็นไรคับพ่อ ผมอยากมาก่อนกำหนด เพื่อจะได้รีบกับมาช่วยงานพ่อเร็ว ๆ คับ พ่อจะได้พักผ่อนบ้าง “ ”แล้วนี่แก กับบ้านไปเจอแม่แกแล้วหรือยัง “ พ่อถาม ยิ้ม ๆ ”ยังเลยคับ ผมลงจากเครื่องมา ก็ดิ่งมาหาพ่อที่นี่เลยคับ “ ”แล้วแบบนี้ แม่แกมีหวังได้งอลแกแน่ ๆ “ ฮือ ฮือ ฮือ ” พ่อพูด พรางขำในลำคอเบา ๆ เหมือนกับ รู้ว่า ทำแบบนี้แล้ว แม่ต้องมีเคลืองแน่ แน่ กัณต์ธี มองหน้าพ่อ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง สีดำเข้ม ยกไหล่ ขึ้นยักคิ้วเล็กน้อย ริมฝีปากอมยิ้ม เหมือนกับรู้อยู่แล้วว่า ต้องเจออะไร ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า พูดยังไม่ทันได้ขาดคำ เสียงเปิดประตู พร้อมกับเสียงรองเท้า ที่ดังกร็อป แก็รป เดินเข้ามา อย่างคุ้นชินกับห้องนี้เป็นอย่างดี หญิงสูงวัย แต่งตัวดูดี ในชุดที่ไม่ได้ดูหวึอ หวาอะไรมาก แต่มองแล้วดูเป็นผู้ดี หุ่นที่ดูแล้วรู้เลยว่า ได้รับการดูแล ตัวเองเป็นอย่างดี ใบหน้าที่ดูเป็นมิตรกับผู้คน ที่บัดนี้มีสีหน้า แง้งอลลูกชาย อย่างเห็นได้ชัด พรางพูดน้ำเสียง งอลลูกชาย “แล้วนี่ใครกัน ใช่ลูกชายคนเดียวหรือป่าวนะ ไปเรียนตั้งหลายปี กับมาไม่คิดจะบอก พ่อแม่เลยมัง ลูกชายกลับมาจาก อเมริกา แท้ แท้ พ่อแม่ไม่รู้เลยซักคน ” พูดเสร็จก็เดิน ฉับ ฉับ ไปนั่งที่โซฟา ตัวหลู มองเห็นวิว ทิวทัศน์ จากชั้นสิบของตึก ลูกชายเห็นท่าทีไม่สู้ดีนัก รีบวิ่งเข้ากอดแม่ จากทางด้านหลัง โน้มตัวลงอย่างเอาใจ ยกคางวางไว้ บนไหล่ข้างขวาของผู้เป็นแม่ สีหน้าอมยิ้ม เอียงคอมองหน้า ของผู้เป็นแม่ ที่นั่งกอดอก สีหน้าบึ่งตึงสายตามองวิวด้านนอก ทำปากบ่น งุมงัม งุมงัม อยู่ไม่หยุด “แม่คร้าบ“ กัณต์ธี ทำเสียงออดอ้อน เอาใจผู้เป็นแม่ อย่างลูกแหง่ยังไงยังงั้น ”ถ้าผมบอกแม่ แม่ก็ไม่เซอร์ไพร์ซิคับ “ พูดเสร็จ ก็หอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ ๆ ไปหนึ่งที ”คิดถึงสิคับ ผมคิดถึงแม่มาก ๆ เลยนะ คิดถึงทุกวันด้วยคับ “ พ่อที่ยืนมองสองแม่ลูก อมยิ้มพรางขำในลำคอ เบา เบาเอ็นดูในความลูกแหง่ แม่งอล กันอยู่นาน ”พ่อเตือนแกแล้วนะ ว่าแม่แกรู้ แม่แกจะต้องงอล “ ฮ้า..ฮ้า..ฮ้า.. พูดเสร็จพ่อก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ เมื่อเห็นว่า ลูกชายที่ออดอ้อนแม่ ไม่กี่คำ แม่ก็หันกับมากอดลูกชายอย่างคิดถึงที่สุด ”มาให้แม่กอดที “ ทั้งหอมแก้ม ซ้ายที ขวาที กับไปกับมา ด้วยแววตาที่บ่งบอกว่ดีใจเป็นที่สุด ”ไปทานมื้อเย็นกันได้แล้ว“ หลังจากที่แง่งอลกันเสร็จ พ่อก็ชวนลูกชาย และภรรยา ไปทานอาหาร มื้อเย็น เพื่อเลี้ยง ต้อนรับลูกชาย กับมาจากเรียนต่อที่ต่างประเทศ หลายปีที่ไม่ได้เจอกัน มีเรื่องมากมาย ที่ลูกชายคนเดียวของบ้าน ต้องได้สานต่อ จากพ่อ บัดนี้เขาพร้อมแล้วที่จะกับมา ดูแล กิจการอย่างเต็มตัว พ่อที่อมยิ้ม มองดูลูกชาย เติบโตมาเป็นอย่างดี อดไม่ได้ที่จะ แอบมองลูกชาย ที่ตอนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมามาก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more