สามวันต่อมา
KM PUB 21.30 น.
“ไอ้องศากลับมาวันไหน?” เสียงของคามินเอ่ยถามเพทาย ในขณะที่พวกเขาสองคนนั่งดื่มด้วยกันอยู่ที่ห้องทำงานของเขา
“วันนี้มั้ง” ร่างสูงเอ่ยตอบเพื่อนของตน ก่อนจะยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นดื่ม
“ช่วงนี้มึงเป็นเหี้ยอะไร ทำตัวไม่มีชีวิตชีวาเอาซะเลย?” คามินเอ่ยถามอย่างสงสัยอีกครั้ง เพราะช่วงสองสามวันมานี้เพทายชอบมานั่งกินเหล้าเงียบๆ อยู่ที่ห้องทำงานของเขา ชวนไปนั่งที่โซนวีไอพีอย่างเช่นทุกครั้งเขาก็ไม่ไป
“กูก็ปกติดี”
“ปกติเหี้ยไร มีอะไรก็พูดออกมา” คามินยังคงคะยั้นคะยอให้เพทายระบายความในใจตัวเองออกมาให้เขาฟัง เพราะเขารู้ดีว่าอาการที่เพทายเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่ปกติ
“มึงเรียกเด็กให้กูคนนึงสิ” นอกจากเพทายจะไม่ยอมพูดอะไร เขายังให้คามินเรียกเด็กมาให้อย่างเช่นทุกครั้ง
“เด็กอลิซ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามเพื่อนของตน ก่อนที่คนตรงหน้าจะส่ายหัวไปมา
“ไม่ เอาคนอื่น”
“ทำไม มึงเบื่อน้องเขาแ
