น้องเมียยกมือห้าม จากนั้นก็บอกถึงสาเหตุที่ทำให้กลับไปเชียงใหม่กับเขาไม่ได้
“วันมะรืนผมมีออดิชั่นกับค่ายเพลงเล็กๆ แห่งหนึ่ง... ผมขอไปตามความฝันก่อนได้ไหม… รอบสุดท้ายแล้ว ถ้าผ่านผมจะได้เป็นนักร้อง”
เมฆกล่าว
“ตามใจเอ็ง... แต่ให้จำไว้ว่าวันไหนที่เหนื่อยกับการติดตามฝัน... วันที่ไขว่คว้าอะไรไม่ได้ ให้เอ็งนึกถึงพี่เขยคนนี้... จดจำคำของพี่ไว้”
เพลิงบีบมือน้องเมียแน่น ก่อนจะโน้มจมูกเข้าหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างไม่อายสายตาใคร
เมฆหน้าแดงเรื่อ รู้สึกอายสายตาของผู้คนในร้านข้าวต้มที่มองมา แต่เพลิงไม่สนใจใครทั้งนั้น เขายกเบียร์ขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดีและมีความสุข ที่ได้เป็นตัวของตัวเอง
ใช้เวลาอยู่ในร้านข้าวต้มริมทางพักใหญ่ๆ เพลิงจูงมือเมฆเดินออกมาที่ฟุตบาท บนถนนยังขวักไขว่ไปด้วยรถราหนาตา ก่อนจะพากันกลับขึ้นมาบนห้องพักของโรงแรม
สัปดาห์ต่อมา
เมฆเดินทางมาออดิชั่นกับค่ายเพลงเล็กๆ แห่งหนึ่ง ทั้งน้ำเสียงแ
