พี่แดนน์คือผู้ชายคนเดียวที่ได้ทั้งหัวใจและกายของผมไปแล้ว เพราะผมรู้ดีว่ากับคนอื่นๆ มันเป็นแค่เพียงความใคร่
เมื่อความคิดถึงรบกวนจิตใจจนทนไม่ไหว ผมคว้าโทรศัพท์มือถือมาเปิดดูไลน์
“คิดถึงนะบอมม์… ใจร้ายจัง ทำไมไม่ตอบไลน์พี่บ้าง… ดูแลตัวเองนะ… ”
ผมปวดแปลบในใจ…
เมื่อเห็นข้อความที่พี่เขยฝากไว้ ก่อนตัดสินใจบล็อกพี่แดนน์ทั้งเฟสฯ ทั้งไลน์และไอจี
เพราะว่าผมให้สัญญากับพี่ดาวและสาบานกับตัวเองแล้วว่าจะเลิกยุ่งกับพี่เขยอย่างเด็ดขาด
ผมไม่อยากทำให้พี่สาวของผมเสียใจ แม้ใจจะรักพี่แดนน์แค่ไหนก็ตาม
กับพี่มอสและทิว… ผมรู้ว่ามันเป็นความสัมพันธ์ผิวเผิน เหมือนกระแสลมที่พัดผ่านมาแล้วผ่านไป ผมไม่มีความรักให้เหมือนอย่างที่ผมรู้สึกกับพี่แดนน์
“ใจแข็งไว้นะบอมม์… ”
ผมบอกย้ำกับตัวเองอยู่เสมอ…
ว่าจะไม่ยอมกลับไปมีความสัมพันธ์แบบเดิมกับพี่แดนน์อีกแล้ว แม้มันจะทำให้ผมเจ็บปวดทรมานใจเพียงไรก็ตาม
อีกหนึ่งปีต่อ
