“ไข่เจียวหอม... แล้วไข่ของพี่ล่ะหอมหรือเปล่าวะไอ้เมฆ?”
พี่เขยจอมทะลึ่งรีบแซว
“อุ๊ย… พี่เพลิงลามกอ่ะ”
เมฆหน้าแดงเรื่อ เพลิงอมยิ้ม เมฆรีบเปลี่ยนเรื่องมามองไข่ในกระทะ เผลอแพลบเดียวไข่ก็เกือบไหม้เกรียม แต่กลิ่นก็หอมยั่วน้ำลายไม่น้อย
“ดูสิ... ไข่พี่เพลิงดำปี๋แล้ว”
เมฆว่า
“โห... เอ็งทะลึ่งเหมือนกันนะเนี่ย”
เพลิงหัวเราะขำ
“ไม่… ผมหมายถึงไข่ในกระทะ ถ้าไข่ในกางเกงพี่น่ะผมรู้ว่ามันดำยิ่งกว่านี้ อุ๊ย... มัวแต่เล่นอยู่นั่นละพี่เพลิง… ไข่ไหม้หมดแล้ว”
เมฆแย่งตะหลิวจากมือของพี่เขย รีบตักไข่ดาวในกระทะใส่จานแล้วยกมาวางที่โต๊ะกินข้าวเล็กๆ ตั้งอยู่กลางห้อง
“เพิ่งรู้นะเนี่ย… ว่าพี่เพลิงทำกับข้าวเป็นด้วย”
เมฆชม
“ไข่ต้มกับไข่ทอดเท่านั้นแหละที่ทำได้... อ้อ ไข่ตุ๋นอีกอย่าง สามอย่างนี่แหละที่พี่ทำเป็น วันนี้ทอดไหม้ไปนิด ไม่รู้ว่าเอ็งจะกินได้ไหม?”
“กินได้ครับ”
เมฆมองไข่ดาวของเพลิงแล้วหันมายิ้
