เพลิงไม่สนใจ กดดุ้นเอ็นเข้าใส่ประตูหลังของเมฆไม่บันยะบันยัง ในท่าที่ร่างน้อยๆ คว่ำหน้ายกเข่าข้างหนึ่งค้างเอาไว้บนขอบเตียง เท้าอีกข้างยังวางอยู่กับพื้น ตะแคงบั้นท้ายส่ายกลีบก้นให้ท่อนเอ็นของพี่เขยแทงเข้ามารัวๆ
บลั่กๆ ๆ ๆ...
“เร่งเถอะพี่เพลิง... อูย… ”
ใจของเมฆคล้ายจะขาดลงรอนๆ ดวงตาหรี่พริ้ม เม้มปากแน่น สองมือขยำอยู่กับผ้าปูที่นอนยับยู่ สีหน้าเคลิบเคลิ้มไปกับความรู้สึกหนึบแน่นจากแก่นกายใหญ่ยาว เสียดครูดเข้าใส่รูเนื้อฟิตแน่นอย่างบ้าคลั่ง
“ฮึ่ก… พี่เพลิงจะฆ่าผมหรือไง”
เมฆเหลียวหลังกลับมามองคนข้างหลัง เพลิงทำราวกับว่าต้องการจะขยี้ตนให้แหลกคาดุ้น
“อ๊อย... มะ ไม่ไหวแล้ว ดะ... ได้โปรด... มะ… มัน.. อ๊า... อ๊อย… ”
ตอนนี้เมฆเกิดอาการวูบวาบไปหมดแล้ว ราวกับมีมวลคลื่นปั่นป่วนอยู่ในรูทวาร อุ้งเชิงกรานเกิดอาการบีบรัด เสียวร้าวเหมือนมีกระแสไฟอ่อนๆ ชอนไชเข้ามาถี่ๆ
“ฮึ่ก… อูย… อ๊ะ… อ๊าย
