“โห… น่ากลัวจังพี่เพลิง... ”
น้องเมียจ้องมองสิ่งที่มือกำลังจับด้วยสายตาหวาดๆ หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ยิ่งลูบยิ่งคลำ… ก็ยิ่งรู้สึกราวกับว่ากำลังกำฝักข้าวโพดสีดำใหญ่ๆ
“พะ… พอหรือยัง... ”
มือของเมฆสั่นไปหมดแล้ว ถามพลางพ่นลมหายใจออกมาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ทั้งอาย กลัว ตื่นเต้น
“ข้างล่างด้วยสิ... ต่ำลงอีก... อีกนิด”
เพลิงถ่างขาออกเล็กน้อย เมฆหงายฝ่ามือ ค่อยๆ ลูบล้วงเข้ามาถูสบู่ คลึงเคล้าอุ้งมือกับถุงหนังย่นยานคล้ายลูกเงาะ กำลังหดเกร็งเป็นก้อนอยู่ด้านล่างโคนแท่งร้อนผ่าว โอบไว้ด้วยพุ่มขนสีดำหยาบแข็ง
“โห… ใหญ่มากครับพี่เพลิง”
เมฆอุทาน ทำไมของพี่เขยคนนี้ช่างใหญ่ยาวสุดๆ ไม่รู้อะไรดลใจให้น้องเมียเผลอเอื้อมท่อนแขนออกมาเทียบเคียงวัดขนาด ตอนนี้จึงได้รู้ว่าอวัยวะเพศของพี่เขยยาวใหญ่พอๆ กับท่อนแขนเลยทีเดียว
“พะ… พอแล้วนะ... ”
เมฆชัก
