พยศรักนายหัวเถื่อน

หนึ่งปีแลกกับหนึ่งล้าน

‘คุณจะพาฉันไปที่ไหน’ นับดาวเอ่ยถามขึ้น เธอรู้แล้วว่าเขาจะพาเธอไปที่เกาะ แต่เธอไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหนของเกาะ

‘แทนตัวเองว่า หนู’

‘เอ่อ คุณจะพาหนูไปที่ไหน’

‘ที่รีสอร์ต..’ เขาบอกชื่อรีสอร์ตชื่อดังที่สุดบนเกาะ เธอพยักหน้ารับเบาๆ ใครบ้างไม่รู้จัก เธอไม่เคยไปหรอก เพราะค่าที่พักแต่ละคืนแพงหูฉี่ รับแต่นักท่องเที่ยวฝรั่งและคนไทยที่มีเงินหนาๆเท่านั้น เธอเดาว่าเขาน่าจะเป็นเจ้าของ หรือไม่ก็คนสำคัญในนั้น ไม่งั้นคงไม่มีเงินสดเป็นล้านให้แม่เลี้ยงกับพ่อเธอหรอก คิดถึงสองคนนั้นก็เจ็บใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอต้องอดทนรองมือรองตีนมาตลอด คิดว่าพอเรียนจบเธอจะได้ออกมาจากขุมนรกนั้น เพื่อไปมีชีวิตใหม่ของตัวเอง แต่หลังจากที่เธอเรียนจบได้แค่วันเดียว วันเดียวเท่านั้น !!

ทั้งคู่ก็ดันพาเธอไปขายใช้หนี้ ให้เข้าของบ่อยซะอย่างนั้น

เธอมองใบหน้าครามคมของเขา มือหนาที่กำลังขับเรือไว้ความชำนาญ พลางกลั้นใจถามเขากับสิ่งที่อยากรู้ที่สุด

‘คุณจะพาหนู มาอยู่ด้วย ในฐานะอะไร’

เขาหันมามองเมื่อเธอถามจบ ราวกับจะถามเธอว่า เธอล่ะอยากเป็นอะไรกับเขา เธอแทบจะอยากมุดหายตัวไป

‘ถ้าเธอเป็นผู้หญิงที่ฉันซื้อมา เธอก็เป็นผู้หญิงราคาแพงที่สุดที่ฉันเคยซื้อ’

เขามองเธอด้วยสายตาเรียบๆ

ตึกๆๆๆ เสียงหัวใจเธอเต้นรัวราวกับกลอง พอเขาพูดจบหัวใจเธอก็แฟ่บเหมือนลูกโป่งปล่อยลม

เธอเป็นแค่ผู้หญิงมาเขาซื้อมา หมายความว่ายังงัย เป็นผู้หญิงขายตัวใช่มั๊ย สรุป?

‘แล้วหนูต้องทำอะไรบ้าง ถึงจะคุ้มกับเงินที่คุณซื้อมา’ เธอปรายตามองอย่างเศร้าสร้อย

‘กลางวันก็ช่วยงานที่รีสอร์ต พูดภาษาอังกฤษได้มั๊ย’

นับดาวพยักหน้าตอบรับ เธอเรียนจบมหาลัยนะ แม้พ่อและน้าอำไพ จะขัดขวางทุกวิธีทาง แต่เธอก็ยังกัดฟัน ทำงานส่งตัวเองเรียนและส่งเงินให้พ่อกับน้าอำไพผลาญทุกเดือน แม้จะจบช้ากว่าคนอื่น แต่ก็ถือว่าจบ

‘อย่างเดียวใช่มั๊ยค่ะ’

‘หึ เธออย่าลืมนะ ว่าค่าตัวเธอหนึ่งล้านบาท ฉันเป็นนักธุรกิจนะ ฉันเสียเงินไป ฉันก็ต้องได้อะไรที่สมน้ำสมเนื้อกลับมาบ้าง’ พฤกษ์กวาดสายตามองหญิงสาวทั้งตัว เธอสวย แล้วก็น่ารัก หุ่นดี เข้ารู้ว่าสองเต้าที่เสื้อในเธอโอบอุ้มอยู่เต็มไม้เต็มมือแค่ไหน รวมๆแล้วตรงสเปคเขานัก แต่เขายังไม่อยากมีใครในตอนนี้ เขาซื้อผู้หญิงมานอนด้วย ถ้าแค่อยาก ไม่จำเป็นต้องผูกมัดตัวเองด้วยผู้หญิงแค่คนเดียว ความรักสำหรับเขา มันเป็นเรื่องไร้สาระ เขามั่นใจว่า ไม่นานเขาน่าจะเบื่อเธอ เขามันขี้เบื่อซะด้วยซิ

‘ปีหนึ่ง ฉันจะปล่อยเธอเป็นอิสระ’

นับดาวได้ยินก็กัดฟัน นี้เธอต้องอยู่ที่นี้ กับเขาปีนึงเลยหรอ

‘แต่ถ้าฉันเบื่อเร็ว ก็อาจจะเร็วกว่านั้น’

‘แล้วถ้าคุณไม่เบื่อหนูล่ะ’ นับดาวช้อนตาที่มีขนตาเป็นแพธรรมชาติมองคนตรงหน้า

‘หึ ไม่มีทางหรอก เด็กน้อย ฉันมันคนขี้เบื่อนะ รับรอง ไม่เกินปีนึง เธอเป็นอิสระแน่’ เขายิ้มมุมปากตามประสาคนที่มั่นใจในตัวเอง

‘แล้วหนูต้องทำเอ่อ งานอื่น! ในช่วงเวลาไหนบ้าง’

นับดาวกลั้นใจถามถึงงานอื่น! ที่เธอพูดเสียงเบาราวกับกระซิบอย่างอายๆ

‘มีอะไรกับฉันนะหรอ ก็ทุกที่ ทุกเวลา ที่ฉันต้องการ ฉันเป็นคนมีความต้องการสูง ตลอดหนึ่งปีที่เธออยู่กับฉัน เธอต้องรับฉันให้ได้’ เขาพูดมาได้ไม่อายปาก

‘แล้วคุณไม่มีเมียใช่มั๊ย’

‘ถามทำไม หึงฉันรึงัย’ เขาแกล้งกระเซ้าเธอ

‘ฉันไม่มีหรอก มีแต่ลูกชาย ชื่อน้องธาม’ เขาพูดพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

‘เธอล่ะ มีแฟนรึเปล่า’

‘ม่ะ ไม่มีค่ะ ฉันไม่เคยมีแฟน’ ดวงตาของเขาวิบวับขึ้นมาอย่างพอใจที่จริงเขารู้แหละ ว่าเธอยังสดใหม่ ถ้าเธอมีแฟนไอหมอนั่นคงโง่มากที่ปล่อยเธอหลุดมือมา

‘ดีแล้วล่ะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับใคร เดี๋ยวแฟนมากระทืบฉัน และหลังจากนี้ เธอต้องเป็นของฉันแค่คนเดียวตลอดเวลาหนึ่งปี ถ้าเธอให้ใครซ้ำรอยฉัน ทั้งเธอและมัน ฉันส่งไปลงนรกแน่’ เขาขู่ด้วยแววตาที่เอาจริง จนเธออดย่นคอแบบขนลุกไม่ได้

‘งั้น คุณมีหนูคนเดียวด้วยได้มั๊ย’ นับดาวเอ่ยขอบ้าง เขามองหน้าเธอพลางเลิกคิ้วอย่างมีคำถาม

‘หนูกลัวคุณเป็นโรค เดี๋ยวคุณมั่วเอาโรคมาติด ขนาดคุณเพิ่งเคยเจอกันฉันเมื่อคืน คุณยังไม่ป้องกันเลย’

‘ปกติฉันไม่เคยสดกับใครหรอกนะ แต่เพราะเธอยังไม่เคย ฉันเลยกล้า’ คำพูดของเขาทำให้เธอหน้าแดงระเรือ ซับสีเลือดขึ้นมา

‘ฉันไม่รับปากนะ แต่จะพยายาม ถ้าเธอคิดว่าเธอจะรองรับตวามต้องการฉันได้ เพื่อความสบายใจของเราทั้งคู่’

‘และทางที่ดี ถ้าไม่อยากเจ็บ ไม่อยากเสียใจ ก็อย่าตกหลุมรักฉันล่ะ’

เหอะ!!! นับดาวนึกหมั่นไส้ในความมั่นหน้าของเขา

‘คุณก็เหมือนกัน อย่าตกหลุมรักหนู เพราะเมื่อครบปีเมื่อไหร่ หนูก็จะไปจากที่นี้ทันที’ เธอสวนเขากลับ เพื่อให้เขารู้สึกแสบๆคันๆบ้าง แต่เขาก็ทำได้เพียงหัวเราะและพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างสบายใจ สักพักก็ถึงท่าเรือที่เป็นของรีสอร์ตบองเขาโดยเฉพาะ