พยศรักนายหัวเถื่อน

แม่เลี้ยงใจร้าย

นับดาวไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงไม่ได้รู้สึกกลัวผู้ชายที่นั่งขับรถอยู่ข้างๆ เธอ อาจจะเป็นเพราะเขาดูสุภาพและไม่มีได้มีท่าทีคุมคามเธอ เรื่องเมื่อคืนจะโทษเขาคนเดียวก็คงไม่ได้เพราะเธอเองก็อยู่ในสภาพที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ความทรงจำลางๆ แว๊บเข้าในสมองเธอ เธอเองก็มีส่วนให้เรื่องบัดสีเมื่อคืนมันเกิดขึ้นมา เพราะยาที่แม่เลี้ยงใส่ในน้ำส้มให้เธอกิน เธอกำหมัดอย่างเจ็บใจ

ระหว่างทางที่ไปบ้านเธอ ทั้งสองคนนั่งนิ่งไม่ได้คุยอะไรกัน เธอเหลือบมองเขาพลางพิจารณารูปร่างของชายหนุ่ม เขาสูงกว่าเธอมาก น่าจะเกือบ 20 เซนติเมตร เพราะเห็นอยู่แค่บริเวณไหล่เขาเมื่อยืนเทียบกัน ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนาพาดเฉียงเหนือดวงตาคมกริบ ถ้าไม่นับผิวที่คร้ามแดดบริเวณนอกร่มผ้า เขาหล่อและดูดีเกินกว่าจะเป็นคนธรรมดาแถวนี้

‘จะมองอีกนานมั๊ย ฉันหล่อใช่มั๊ยล่ะ’ ร่างสูงเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมมีรอยยิ้มประดับมุมปาก

‘คะ ใครมองคุณ หนูเปล่า’ เธอเสมองไปทางนอกหน้าต่าง เพราะรู้สึกเขินที่เขาจับได้ว่าเธอแอบพิจารณาเขา

‘ฉันชื่อ พฤกษ์ เมื่อคืนฉันบอกเธอแล้ว แต่เผื่อเธอลืม’ เธอไม่ลืมหรอกนา เพราะจำได้ว่าเรียกชื่อเขาไปไม่รู้กี่รอบ แค่เธอไม่อยากพูดถึงมัน

เขาจอดรถมาเทียบหน้าบ้านเธอ นับดาวใจสั่นเบาๆ เธอกลัวกับการเผชิญหน้ากับแม่เลี้ยง แต่อีกใจก็นึกแค้นเคือง เธอตัดสินใจแล้วว่าวันนี้เธอจะกละบมาเก็บข้าวของและย้ายออกจากบ้านหลังนี้ เธอทนอยู่ให้แม่เลี้ยงทำกับเธอ ใช้งานเธอได้สารพัด บังคับให้ทำงานหาเงินเข้าไปถลุงในบ่อน แต่การหลอกไปขาย คงเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ความอดทนเธอหมดลง

‘ขอบคุณค่ะ ที่มาส่ง แล้วหวังว่าคุณจะทำตามสิ่งที่เราคุยกันไว้นะคะ’

‘สวัสดีค่ะและลาก่อน’

เธอก้าวลงจากรถอย่างทุลักทุเล เพราะรถเขาค่อนข้างลูกพอสมควร

ทันทีที่เธอกลับมาถึง ยังไม่ทันได้ก้าวไปในบ้าน เสียงแหลมๆของแม่เลี้ยงก็ดังขึ้นมา

‘มึงหายไปไหนมา อีนับดาว อีเด็กเวร มึงดูสภาพกูกับพ่อมึงซิ โดนไอเสี่ยหมีซ้อมจนยับเยินไปหมดทั้งตัว’ นับดาวต้องตกใจกับสภาพของ อำไพ แม่เลี้ยง และ โต พ่อของเธอ เพราะใบหน้าของทั้งคู่มีรอยแผล แตกยับ แถมข้าวของในบ้านก็กระจัดกระจาย ราวกับมีการสู้รบกันในบ้านเธอ

‘พ่อกับน้าอำไพ หลอกฉันไปให้ไอเสี่ยหมีข่มขืนหรอจ๊ะ พ่อทำแบบนี้กับฉันได้ยังงัย’

กับน้าอำไพ เธอไม่เสียใจเท่าไหร่ แต่พ่อ ที่เป็นพ่อแท้ๆของเธอ เขาทำแบบนี้กับเธอได้ยังงัย

หลังจากที่แม่ของเธอตายตั้งแต่เธอยังเล็กๆ พ่อก็เสียใจได้ไม่นาน วันหนึ่งก็พาอำไพ มาเป็นแม่เลี้ยงเธอ ชีวิตของนับดาวก็ไม่เคยสงบสุขตั้งแต่นั้น เธอต้องกัดฟันดิ้นรน ทำงานบ้านทั้งในบ้านและนอกบ้านทุกอย่าง ถ้าไม่ได้ดั่งใจ อำไพก็จะต่อว่า ทุบตีเธอ โดยที่พ่อแท้ๆ ไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย และช่วงๆหลังๆนี้ อำไพชวนพ่อเธอเข้าบ่อน จากที่เคยทำงานทำการ หลังๆก็เอาแต่เล่นการพนัน จนเงินทองที่มีก็เริ่มร่อยหรอ และสาเหตุที่ต้องเอาเธอไปขายให้เสี่ยหมี เพราะพ่อกับน้าอำไพ ติดหนี้จากการพนันหลักแสน และดอกเบี้ยค่อยๆเพิ่งขึ้นเรื่อยๆ จนมาลงเอยที่ต้องเอาเธอไปเป็นนางเบอให้กับไอเสี่ยหื่นกาม

‘แกไปอยู่กับเสี่ย แกจะสบาย เสี่ยเขาสัญญาว่าเขาจะเลี้ยงดูแกเป็นอย่างดี เงินทองที่เขาให้พ่อมา แถมยังยกหนี้ให้ ก็ถือเป็นสิดสอดแก’

โตพูดอย่างไม่กล้าสบตาลูก เขายังรู้สึกผิด แต่คิดว่าการที่ลูกไปอยู่กับเสี่ยที่มีเงินทองมากมาย นับดาวจะสบาย เสี่ยหมีเจ้าของบ่อน เขาที่รวยที่สุดในละแวก แถมยังมีอิทธิพลล้นฟ้า แม้เสี่ยจะมีเมียหลายคนก็ไม่เป็นไร อาจจะดีกว่า เธอทำงานงกๆ อยู่กับเขาก็ได้

‘แต่พอแกหนีไป ไอเสี่ยมันก็มาเอาเรื่องกับฉัน กับพ่อแก แถมมันยังขู่อีกว่า ถ้าไม่ได้ตัวแกกลับภายในวันนี้ ฉันกับพ่อแกเหลือแต่ชื่อแน่’ อำไพตวาดอย่างหัวเสีย แผนที่เธอวางไว้ผิดหมด แทนที่เธอจะได้ไปเสวยสุขในบ่อน กลับต้องมาโดนซ้อมจนหน้าแตกยับเยิน

‘นับไม่ไป ถ้าให้นับไปเป็นเมียน้อยเสี่ย นับตายดีกว่า’

‘ถ้าแกไม่ไป แกไม่ต้องตายหรอก ฉันกับพ่อแกจะตายเอง’

‘นับจะไม่อยู่ที่นี่ นับจะไปอยู่ที่อื่น ปัญหาที่พ่อกับน้าอำไพสร้างขึ้นมา ก็แก้กันเองเถอะ นับชดใช้บุญคุณมามากแล้ว’

เธอพูดจบก็ทำท่าจะเดินหนีเข้าไปในห้องเพื่อเก็บข้าวของ แต่ก็ต้องร้องโอ้ยออกมาด้วยความเจ็บ เพราะอำไพ ใช้มือกระชากผมของนับดาวกลับมา

‘อีนับ มึงจะหนีเอาตัวรอดไปคนเดียวหรอ แล้วสภาพที่มึงกลับมาตอนนี้ ไม่รู้ไปนอนแบให้ใครเอามากี่คนต่อกี่คนแล้ว ทำมาสะดีดสะดิ้ง วันนี้มึงก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น มึงรอคนของเสี่ยหมีอยู่ที่นี้แหละ’ อำไพมองนับดาวอย่างแค้นเคือง เธอพยายามดิ้น ใช้แรงทั้งหมดที่มี แต่เหมือนเธอยิ่งดิ้น ก็ยิ่งเจ็บ

‘พ่อ ช่วยนับด้วย นับไม่ไปนะ พ่อ’

โตเบนหน้าไปทางอื่น เขาก็ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ นอกจากต้องให้อำไพจับตัวนับดาวไว้

เมื่อเห็นท่าทีของพ่อ น้ำตาที่เคยกักไว้ก็ไหลลงมาเต็มหน้าของเธอ เขาไม่เคยยื่นมาช่วยเวลาที่เธอโดนแม่เบี้ยงทำร้ายร่างกาย แต่เธอก็ยังรัก เพราะเขาเป็นพ่อของเธอ แต่ครั้งนี้ แม่เลี้ยงจะเอาเธอไปตกนรกทั้งเป็น พ่อก็ยังยืนเฉยเหมือนเดิม

‘ทำไมพ่อใจร้ายกับนับแบบนี้’

เธอพยายามดิ้น ใช้เท้าที่มีออกแรงถีบแม่เลี้ยงจนอีกฝ่ายปลิวกระเด็นไปติดฝา

‘อีนับ อีสัส วันนี้ก่อนที่มึงจะไปเป็นเมียไอเสี่ย มึงต้องตายคาตีนกูก่อน’ อำไพก่นด่าเสียงดัง และรีบลุกขึ้นไปกระชากตัวนับดาว ก่อนจะยกมือตั้งใจว่าจะตบให้สุดแรง นับดาวรีบปิดตา เตรียมตัวรับความเจ็บที่แม่เลี้ยงตบเธอ