พยศรักนายหัวเถื่อน

กลางตลาด

เหมือนนับดาวจะเข้ากับที่ทำงานได้เป็นอย่างดี เธอไปทำงานไม่กี่วัน ก็สนิทกับพนักงานในโรงแรมเกือบหมด ด้วยความที่เธอเป็นคนอัธยาศัยดี และไม่ถือเนื้อถือตัว จนถึงขั้นมีนัดไปเที่ยว นัดไปตลาดนัดบนเกาะกัน

‘คุณ หนูขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าได้มั๊ย’ หลังจากอยู่มาสักพัก เธอก็รู้ว่านายหัวเธอใจดี๊ดี แถมยังแพ้ลูกอ้อนอีกด้วย

‘จะเอาไปไหน อาทิตย์ที่แล้วก็เบิก อาทิตย์นี้ก็จะเบิกอีกแล้ว จ่ายเงินยังกะเบี้ย’ เขาแกล้งว่าเธอทั้งที่จริงเธอเบิกเงินล่วงหน้าแค่ทีละ 500

‘หนูจะเบิกไปเดินตลาดนัดกับพี่ส้มแล้วก็พี่ครีม เอามา 500’ เธอไถ่เงินเขา เพราะรู้ว่ายังงัยเขาก็ต้องให้ แถมให้เกินทุกที

‘จะเอาไปซื้ออะไร 500 จะพอหรอ’

‘พอ หนูจะเอาไปซื้อชุด เตรียมตัวใส่วันเสาร์นี้ ที่รีสอร์ตมีงานไม่ใช่หรอ หนูก็อยากแต่งตัวสวยๆบ้าง’ งานที่เธอพูดถึง คืองานปลูกป่าชายเลน ที่เขาจัดร่วมกับชุมชนในท้องถิ่น แน่นอนว่าหนีไม่พ้น ต้องทำงานคู่กับกำนันชัย พ่อของมะปราง

‘จะสวยให้ใครมอง’ เขาพูดแบบหวงๆ อย่าคิดว่าเขาไม่รู้นะ มีข่าวลือว่ามีพนักงานคนสวยมางานในรีสอร์ตเขา

‘ใครมองก็ช่าง แต่คุณได้จับคนเดียว’ เธอพูดอย่างเอาใจเขา เธอไม่อยากให้เขาโมโหเธอ เดี๋ยวเขาไม่ให้เธอเบิกเงิน

‘อ่ะ ให้ 2,000 เลย’

‘ขอบคุณค้าบบบบ พ่อ’ เธอหัวเราะคิกคักก่อนจะวิ่งไปซ้อนท้ายส้มออกไปตลาดนัดด้วยกัน

เขาปล่อยเธอไป แต่คืนนี้เขากลับไปจัดทบต้นทบเอกแน่

‘น นายยยย นายยยครับ ยิ้มอะไรอยู่ คุณนับเธอวิ่งไปโน้นแล้ว’ ไอเข้มเอ่ยแซว เมื่อเห็นเจ้านายตกอยู่ในอาการเคลิ้ม

‘ไอนี้ วอนตีน มีอะไรว่ามา’

‘เจ๊หญิง ทักมาบอกว่ามีเด็กใหม่ อย่างแจ่ม นานสนใจมั๊ยครับ ถ้าสนผมจะดิลให้’

‘ไม่สนนนโว้ยยย’ พฤกษ์โวยวายเสียงเข้ม

‘ฮ่าาาา ผมก็ถามไปงั้นแหละ ผมรู้ว่าเดี๋ยวนี้ นายหัวติดxxx’ แล้วมันก็วิ่งไปก่อนที่ตีนเข้าจะปลิวไปปะทะร่างกายมัน

‘โห พี่ส้ม ชุดนู้นสวยจัง’ นับดาวเดินไปจับชุดทีทแขวนอยู่บนราวในร้านแห่งหนึ่ง แต่ยังไม่ทันได้เอื้อมมือก็พบว่ามีผู้หญิงอีกคน คว้ามาจับไปก่อน แถมมองเธออย่างไม่เป็นมิตร

‘แม่ค้า ฉันเอาชุดนี้ ใส่ถุงเลย’ เธอตะโกนบอกแม่ค้า พลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

‘เออ น้องนับไปดูร้านอื่นกันเถอะ ร้านอื่นก็สวย’ ส้มเหมือนจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงเข้ามาจะพานับดาวเลี่ยงไปร้านอื่น

‘ได้ค่ะ’ นับดาวที่ไม่รู้เรื่องอะไร รู้แค่ยัยคนเมื่อกี้ หาเรื่องเธอแน่นอนทั้งที่เธอไม่รู้จัก

‘นี้หรอ นางบำเรอของนายหัวพฤกษ์ น่าสงสารนะ อุ้ย อยู่ในชุดพนักงานด้วย ต๊าย ตาย ต้องทำงานด้วยหรอ น่าสงสารจัง’ เมื่อจบเสียงพูดของมะปราง นับดาวที่กำลังเดินออกจากร้านก็หันหลังกลับและเดินพุ่งไปหาเธอ

‘ที่คุณพูด คุณหมายถึงใครไม่ทราบ’ นับดาวจ้องกลับ มองหัวจรดเท้าเหมือนกัน

‘ก็ใครสักคน ที่ร้อนตัวว่าจะเป็นแบบที่ฉันพูด’ เธอยิ้มอย่างเหยียดๆ

‘ก็ยังดีว่า ผู้ชายเขาไม่เอาและร้องเป็นชะนีหาผัวอยู่ ผัวๆๆๆ’ นับดาวโต้กลับบ้าง ทำเอามะปรางกรี๊ดลั่นไปทั้งตลาดจนคนเริ่มหันมามอง

‘แก.. แกว่าฉันหรอ’ มะปรางมือสั่น ชี้หน้านับดาว

‘ฉันก็ว่าใครสักคน ที่มันร้อนตัวว่าจะเป็นแบบที่ฉันพูด’ นับดาวลอยหน้าลอยตาตอบ

‘กรี๊ดดดดด อีผีบ้า..’

‘กรี๊ดดดดด แกนะซิ ผีบ้า’

‘ไอมะปรางมากรี๊ดอะไรอยู่แถวนี้’ ไม้ พี่ปรางที่เป็นตำรวจ เข้าไปลากตัวน้องสาวที่กำลังทะเลาะกับหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่เขาไม่รู้จัก

‘พี่ไม้ปล่อยปราง ปรางจะตบสั่งสอนอีนี้’ มะปรางพยายามดิ้นออกจากการจับของพี่ชาย

‘สั่งสอนอะไรฉันไม่ทราบ สั่งสอนตัวเองดีกว่ามั๊ย เป็นบ้าอะไร มากรี๊ดอยู่กลางตลาด’ ไม้นึกหัวเราะที่เห็นสาวเจ้าเถียงมะปราง ช็อตต่อช็อต เขาไม่เคยเห็นใคร กล้ามาทะเลาะกับมะปราง ลูกสาว กำนันชัยมาก่อน แถมยังเป็นสาวแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นซะด้วย

‘ผมต้องขอโทษแทนน้องด้วยนะครับ’ ไม้พูดอย่างสุภาพ

‘พี่ไม้ไปขอโทษมันทำไม’ เธอหันไปแหวพี่ชายที่เหมือนจะหลงเสน่ห์มันอีกคน

‘ไป กลับบ้าน’

‘ชิ!! ไปเลย ชิ้วๆๆๆ’ นับดาวแลบลิ้นใส่หญิงสาวที่โดยพี่ชายลากออกไป ก่อนหันไปถามส้มที่ยืนอยู่ข้างๆ

‘พี่ส้ม เขาเป็นใครอ่ะ ทั้งคู่เลย เป็นผู้ป่วยหรอ’

ส้มกับครีมได้ยินถึงกับหัวเราะพรืด

‘เขาเป็นคนปกติแหละ น้องนับ เป็นคนที่หลั่งรักนายหัว’

‘เป็นเมียเก่านายหัวหรอ’

‘ไม่ใช่จ้า มะปรางเขาเป็นลูกกำนันชัย ผู้กว้างขวางบนเกาะน่ะ แล้วเขาชอบนายหัวเรา’

‘แล้วนายหัวอ่ะ ชอบเขารึเปล่า’ นับดาวถามด้วยความสงสัย ไม่ได้หึงนะ เพราะเธอรู้ว่าเธอหึงเขาไม่ได้

‘เรื่องนี้น้องนับลองไปถามนายหัวดู พี่ไม่กล้าตอบแทน’ ส้มออกตัว เธอไม่อยากสร้างความร้าวฉานในครอบครัวให้ใคร

.

.

.

คืนนี้ นับดาวไม่ยอมนอน เธอถ่างตารอพฤกษ์ เพื่อที่จะถามเรื่องที่เธอสงสัย ว่านายหัวพฤกษ์กับมะปรางชอบกันรึเปล่า เพราะผู้หญิงคนนั้นดูน่ากลัวมาก อยู่ดีๆ ก็มาด่าเธอกลางตลาด คอยดูเถอะ ถ้าเขาชอบยัยมะปรางเน่านั้น เธอจะไล่ให้ไปอยู่กับเขาเลย ชิส์

เธอไม่ได้หึงนะ แต่แค่มันหงุดหงิด สงสัย จนนอนไม่หลับ