PART 17 | ของไร้ค่า

1696 คำ

รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนออกจากคอนโดออสตินอย่างรวดเร็วโดยมีไอรินทำหน้าที่เป็นคนขับ ท่าทางแปลกๆ ของไอรินทำให้นาเดียรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ครืดดดด~ เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นตลอดทางโดยที่เจ้าของเครื่องไม่สนใจ พอรถติดไฟแดงไอรินถึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อเห็นชื่อไทเกอร์ปรากฏอยู่บนหน้า ไอรินก็รีบกดปิดเสียงแล้วเก็บมือถือใส่กระเป๋าดังเดิม ครืดดดด~ “ใครโทรมา ทำไมไม่รับสาย” นาเดียตัดสินใจถามขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของไอรินดังขึ้นมาอีก “แม่เลี้ยงโทรมา สงสัยจะโทรมาขอเงินน่ะ” ไอรินเลือกที่จะโกหกออกไปเพื่อตัดปัญหา ตอนนี้ในหัวของเธอมันสับสนวุ่นวายไปหมด “เฮ้อ! แบบนี้ก็ลำบากแย่ ทั้งเรียนทั้งทำงานหาเงินให้คนอื่นใช้ อย่าใจดีจนเกินไปได้มั้ย หัดใจร้ายซะบ้าง” นาเดียถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย นี่ขนาดไอรินยังเรียนอยู่ยังโทรมาขอเงินบ่อยขนาดนี้ เธอไม่อยากจะคิดภาพตอนที่ไอรินเรียนจบและมีงานทำเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม