“พี่ครีม...ไม่โกรธลินนะคะ”
เกวลินเอ่ยถามรุ่นพี่สาวคนสนิทหลังจากที่เธอกับคีรีมาขอตัวจากคนทั้งโต๊ะเพื่อมาเข้าห้องน้ำ และเมื่อแยกย้ายกันทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วพบว่าคีรีมายังรออยู่และมองเธอด้วยสีหน้าครุ่นคิดจริงจัง เกวลินจึงเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย ระหว่างนั้นจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและเต็มไปด้วยความลังเลใจ
คีรีมามองสบตากับรุ่นน้องสาวผ่านกระจกเงาบานใหญ่ เธอไม่มีรอยยิ้มปลอบใจให้ แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีตำหนิติเตียนโกรธเคืองอะไรในระหว่างที่ส่ายหน้าพร้อมกับตอบว่า
“ไม่โกรธหรอก จะโกรธได้ยังไงกัน มันเรื่องส่วนตัวของลินกับพี่ภาม พี่ก็แค่แซวเล่นๆ”
“...”
เห็นสีหน้าคนฟังยังไม่ดีขึ้นเท่าไรนัก คีรีมาจึงหันไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายเต็มตัว
“เอาจริงๆ พี่ห่วงมากกว่า” คีรีมาบอกความรู้สึกของตนเองอย่างตรงไปตรงมา “พี่รู้จักพี่ภามดีนะ พี่ถึงไม่อยากให้ลินอยู่ในสถานะแบบนี้”
พี่ชายของเธอเปลี่ยนไปนับตั้งแต่สิบปีก่อน ภามกร
