หลังจากที่ภามเอาเช็คจำนวนหนึ่งล้านบาทปาใส่หน้าประสงค์ที่ถูกกระทืบจนลุกไม่ขึ้น พร้อมกับเสียงสาปแช่งของคนรอบตัว ภามก็จูงมือเธอพาเข้าไปเก็บข้าวของสำคัญที่เธอไม่ได้เก็บไปก่อนหน้านี้จนหมด ส่วนใหญ่เป็นเอกสารสำคัญและรูปถ่ายของแม่ เพราะตอนที่หนีออกจากบ้านประสงค์ครั้งที่แล้วนั้นเธอทันคว้าหยิบเอาแค่เงิน สมุดบัญชีธนาคารและเสื้อผ้าสองสามชุดเท่านั้นเอง
หลังจากเก็บของทั้งหมด ภามก็พาเธอขึ้นรถแล้วกลับไปยังเพนต์เฮาส์ของเขาเหมือนเดิม ซึ่งแน่นอนว่าเธอย่อมต้องอยู่ฝั่งขวาที่เป็นอาณาเขตของเขา ไม่ใช่ของคีรีมา
ระหว่างนั้นเกวลินกับภามไม่ได้พูดอะไรกันแม้แต่นิดเดียว เธอเงียบเพราะเขาเงียบ เกวลินเองไม่ใช่คนช่างพูดช่างคุยจึงไม่รู้จะพูดอะไร
แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อภามเอ่ยขึ้นมาว่าให้เธอไปพักผ่อนที่ห้องเดิมที่เธอนอนได้ เกวลินจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาในที่สุด
“พี่ภามคะ” เธอเรียกรั้งร่างสูงใหญ่ เขาหันมามองหน้าเธอก่อนจะเลิกคิ้ว
