ตอนที่ 72 การเดินทางครั้งสุดท้าย [2]
เคล้ง!
เสียงสิ่งของตกกระทบพื้นสร้างความตกใจให้ไม่น้อย ร่างบางของเฟยหลงสะดุ้งโหยงจนมีใบหน้าที่เหลอหลาอย่างไม่ต้องสืบ สองมือเล็กกำแน่นจนเล็บนั้นจิกเข้าไปในเนื้อด้วยความประหม่า ก้มหน้างุดอย่างคนที่รู้สึกผิด แม้ว่าเรื่องราวนั้นคนที่กระทำจะไม่ใช่เธอ.. แต่สุดท้ายสิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือเธอที่เป็นคนทำมันทั้งหมด
“เจ้าว่าอย่างไรนะ.. แม่นางเพ่ยสิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าเอามาล้อเล่น.. เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าเอ่ยอันใดออกมา” น้ำเสียงที่ฟังช่างดุดันเยือกเย็นจนน่ากลัวนี้เป็นคำพูดของเจิงอวี้เจินบุรุษที่ได้ชื่อว่าเจนจัดสนามรบ เธอรู้สึกได้ถึงความมวลในท้องอย่างคนที่เครียดจนหายใจไม่ออก ความรู้สึกของคนที่กำลังสารภาพความผิดที่ร้ายแรง ความระแวงที่กลัวว่าหัวจะหลุดออกจากบ่า
ผ่านไปนานพอสมควรที่หลี่เฟยหลงเอาแต่ก้มหน้างุดไม่ยอมเงยขึ้นมา ทั้งสองเองก็ไม่ได้เอ่ยคำใดออกมาอีกแม้แต่น้อย ควา
