ตอนที่ 53 คาถาลวงใจ
“เช่นนั้นเด็กที่เถ้าแก่พูดกับชายชุดดำนั่น.. อาจจะเป็นเด็กที่มาจากหมู่บ้านซื่อหลงไห่ก็เป็นได้” เฟยหลงกวาดสายตามองรอบห้องอีกครั้งอย่างต้องการหาเบาะแส ขอสักนิด.. ขอเบาะแสให้ทั้งสามได้ไปต่ออีกสักนิด เพียงนิดเดียวก็พอ
และไม่รู้ว่าเพราะคำขอของเธอนั้นได้ผลดีหรือว่าเพราะโลกใบนี้กำลังปลอบโยนเธอให้ได้ไปต่อ ดวงตากลมโตของเธอกวาดมองโดยรอบก่อนจะสะดุดตาเข้ากับโต๊ะตัวหนึ่งที่ดูว่าจะชื้นและเหม็นอับไม่น้อย ใต้โต๊ะตัวนั้นมีเศษกระดาษที่ถูกไฟเผาจนไหม้เกือบหมดปลิวอยู่ใต้นั้น
สองเท้าของเธอไม่รอช้าก้าวฉับ ๆ เข้าไปใกล้ย่อตัวหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู แม้ว่ามันไหม้จนแทบจะหมด แต่ยังดีที่ยังหลงเหลือเศษเสี้ยวอันน้อยนิดไว้ให้พวกเขาอยู่บ้าง
“อาอวี่.. นี่มันหมายความว่าอย่างไร” เพราะเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เห็นในเศษกระดาษแผ่นนั้น จึงยื่นมันออกไปให้สหายได้อ่าน
“เถียนฉา..”
“เถียนฉา.. เจ้าว่านั่นใช่ชื่อห
