เชลยรักนายหัวเจตน์

จูบแรก

นายหัวเจตน์ยอมลุกขึ้นแต่โดยดี แถมเขายังเอาอุปกรณ์ในการอาบน้ำหยิบไปด้วย บัวบุษบามองตามด้วยความงงๆ

"ฉันไปอาบด้วย"

เขาบอกสั้นๆ หญิงสาวก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร ก่อนจะปล่อยให้เขาเดินนำออกไป วันนี้บริเวณกระท่อมเงียบกริบ ไม่มีคนงานของเขาอยู่สักคน หญิงสาวก็ไม่ได้ถามอะไร ดีเหมือนกัน เพราะการที่มีคนมาเฝ้าตลอดเวลามันก็ทำให้เธออึดอัดและหวาดกลัวคนงานผู้ชาย รวมทั้งสายตาของดาหลาที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรเลย

น้ำตกไหลลงมาจากภูเขาสูงด้านบน น้ำใสสะอาดน่าเล่นมาก แต่เพราะบัวบุษบาเจ็บแผล เธอเลยไม่ได้หย่อนตัวลงไปทั้งหมด ทำได้แต่นั่งอยู่ที่ริมลำธาร ต่างจากนายหัวหนุ่มที่เมื่อถึงที่หมาย เขากลับแก้ผ้าทุกอย่างออกจากตัว ยังดีที่เหลือบ็อกเซอร์ตัวเก่าปิดช่วงล่างอยู่ บัวบุษบาที่หันไปมองแบบไม่ทันตั้งตัว ต้องรีบหันหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความกระดากอาย

ชายหนุ่มแหวกว่าอย่างสบายใจ นำระดับลึกจนถึงเอว โชว์ส่วนท่อนบนที่พอเมื่อยู่ในร่มผ้าก็ขาวพอสมควร แสดงว่าพื้นฐานเขาเป็นคนตัวขาว แต่เพราะทำงานในไร่ในสวน ตากแดดกลางแจ้งเป็นเวลานานทำให้แขนขามีสีคล้ำกว่าบริเวณอื่น แต่ถ้าเธอเดินลงไปมันคงจะประมาณเกือบหน้าอกเธอแน่ๆ ขนาดความสุงของเขากับของเธอต่างกันเกือบยี่สิบเซนติเมตรเลย อีกอย่างเธอว่ายน้ำไม่เป็นแค่น้ำระดับเอวเธอก็กลัวแล้ว เพราะเคยมีประสบการณ์จมน้ำในตอนเด็ก

ร่างเล็กถอดเสื้อผ้า โดยใช้ผ้าถุงอย่างเก้ๆกังๆ แต่พยายามจะกุมมันให้แน่นเพราะถ้าหลุดออกจากตัวเมื่อไหร่ เธอก็จะกลายเป็นชีเปลือยเหมือนเขาทันที โชคดีที่มันไม่หลุด เธอค่อยๆผูกปมกับหน้าอกขาวนวล ร่องรอยที่เขาทำไว้มันลางเลือนไปแล้วบางส่วน แต่ยังมีโผล่มาให้เห็นบ้าง

คนตัวเล็กหย่อนกายลงบนโขดหินก่อนจะค่อยๆกวักน้ำที่เย็นเฉียบขึ้นมาพรมตัว พยายามหลีกเลี่ยงอย่าให้โดนแผล นายหัวหนุ่มว่ายน้ำเหมือนไม่สนใจเธอ แต่จริงๆแล้ว เขาก็แอบมองผิวกายๆที่โผล่วับๆแวมๆผ่านผ้าถุง เธอจะรู้มั้ยว่า การที่โดนน้ำแล้วมันแนบเนื้อ มันสวยราวกับนางไม้

เพราะเขาอาจจะจ้องนานจนเกินไป จนหญิงสาวรู้สึกตัว

"มะ มองอะไร"

"มองเธอไง ทำไมมองไม่ได้เหรอ"

เธอเกลียดที่เขาไม่ปฏิเสธ แถมยังจ้องจนเธอไม่กล้าลูบตัว คนตัวเล็กมือสั่นจนเผลอทำก้อนสบู่ลื่นตกลงในน้ำลึก

"คุณ...เก็บสบู่ให้หน่อยสิ" เธอยังไม่ทันได้ถูเลย มันก็หลุดจากมือเรียวเล็กไปแล้ว

"ใครทำตก คนนั้นก็เก็บเอาเองสิ"

"แต่ฉันว่ายน้ำไม่เป็น" เธอไม่ได้อาบน้ำถูสบู่มาสองวันเต็มๆแล้ว แม้ร่างเล็กทำหน้าราวกับจะร้องไห้ แต่เรื่องอะไรที่เขาต้องทำตามคำสั่งของเธอ

"น้ำมันไม่ลึก เธอไม่เห็นรึไง ไม่จมหรอก" ทั้งที่สบู่มันอยู่ตรงหน้าเขาแท้ๆ แต่เขายังใจดำไม่ยอมช่วยเธอ

บัวบุษบาละล้าละลัง ร่างเล็กๆค่อยหย่อนขาลงไปในน้ำเย็นเฉียบแต่เธอเท้าเธออดันไปวางอยู่หินที่ลื่น ทำให้คนตัวเล็กเสียหลัก ร่วงลงไปในน้ำที่มีความลึกจนถึงระดับหน้าอกของเธอ แต่เพราะเธอไม่สามารถยืนได้ ทำให้คนตัวเล็กจมน้ำอย่างไม่ทันตั้งตัว

แฮ่ก! แฮ่ก!

นายหัวเจตน์เห็นท่าไม่ดี รีบจับคนตัวเล็กไว้ แต่เพราะเธอไม่ได้ผูกปมผ้าถุงไว้ให้ดี ผ้าถุงเลยหลุดออกจากตัวและลอยไปตามน้ำเสียแล้ว ตอนนี้กลายเป็นว่าร่างของคนตัวเล็กเปล่าเปลือยไปทั้งตัวแถมยังแนบชิดกับร่างเขาราวกับเป็นคนคนเดียวกัน

ทางเลือกเธอน้อยเหลือเกิน ปล่อยมือจากเขาก็กลัวจมน้ำอีก แต่ถ้าปล่อยให้เขากอดไว้แบบนี้ ก็ไม่ต่างอะไรจากเนื้อแนบเนื้อ บัวบุษบาอยากจะร้องไห้

"เธออ่อยแรงเหมือนกันนะ จะว่าไปเอ้าดอร์กลางป่ากลางดงแบบนี้ มันก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน"

ใบหน้าหล่อเหลาของเขากระซิบเสียงทุ้มลงข้างหูเธอ

"ฉันไม่ได้อ่อย คุณปิดตาเลยนะ ห้ามมอง"

เธอจะทำยังไงดี

เหมือนคนโดนสั่งจะฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง สายตาคมเข้มของเขาไม่ได้มองเปล่า แต่ยังแฝงไว้ด้วนเปลวไฟร้อนระอุ ที่เหมือนจะลามเลียร่างกายเธอไปทุกสัดส่วน

ความอวบอิ่มนุ่มนิ่มที่สัมผัสเรือนกายอย่างไม่มีอะไรขวางกั้น ปลุกร่างกายของคนทั้งสองให้ร้อนระอุทั้งๆที่อยู่ท่ามกลางกระแสน้ำอันเย็นเฉียบ

"คะ คุณ ฉันหนาวแล้ว คุณขึ้นไปหยิบผ้าถุงส่งมาให้หน่อยสิ"

"หนาวหรือร้อน เอาดีๆ" ไม่แน่ใจว่าถามตัวเองหรือเธอ เพราะตอนนี้แรงเสียดสีจสกความอ่อนนุ่มที่เขารู้สึกได้ มันกลับทำให้เขาตื่นตัว

"หนาว ขึ้นไปเอาผ้าถุงให้หน่อย ขอร้องล่ะ" เธอลงทุนอ้อนวอนเสียงสองเสียงสาม แต่เหมือนชายหนุ่มจะไม่ปราณี ใช้มือหนาจับใบหน้านวลสวยขึ้นมา แล้วค่อยๆแนบปากอุ่นร้อนลงไปทาบทับปากสวยของเธอ

หวาน...หวานกว่าที่คิดไว้มากมาย

ทั้งที่ตั้งใจจะไม่หยอกเย้าเล้าโลมให้เสียเวลา แต่บรรยากาศก็เหมือนจะเป็นใจเหลือเกิน ท่ามกลางป่าเขาแบบนี้ กลับปลุกสัญชาตญาณดิบในเรือนร่างเขาให้ลุกฮือ

ริมฝีปากหนาละเลียดปากหญิงสาว ดูดดึงอย่างเบาๆ ก่อนจะค่อยๆดันลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของเธอ คว้านหาความหอมหวาน ดูดดึง หยอกเย้า เกี่ยวพัน ด้วยความชำนาญและช่ำชอง มันสามารถชักนำคนไม่มีประสบการณ์อย่างหญิงสาวได้อย่างไม่ยาก

บัวบุษบาแทบจะหมดแรงกับจูบแรกของเธอ ทำเอาคนตัวเล็กต้องยึดเขาเป็นที่พึ่งเพราะเขาจูบราวกับจะสูบวิญญาณเธอ ใบหน้าสวยร้อนผ่าวเมื่อ้ขาถอนริมฝีปากออก เธออายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีที่ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาเสียได้อย่างน่าเจ็บใจ