เชลยรักนายหัวเจตน์

ไม่คิดหนีอีก

เมื่อนายหัวเจตน์อุ้มบัวบุษบากลับมาที่กระท่อม ดาหลาเห็นแบบนั้นก็หน้าตึงด้วยความหึงหวงทันที เพราะปกติ นายหัวเจตน์ไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย

"นะ นาย ทำไมต้องอุ้มมันมาแบบนี้ด้วย มันสำออยไปโดนอะไรมาอีกล่ะ อยากหนีไปเองแท้ๆ"

เธอเกลียดมัน เพราะมันหลอกเธอ ดีนะที่นายหัวตามจับมันกลับมาได้ ไม่งั้นเธอคงจะโดนนายเฉดหัวออกจากไร่แน่ๆ

เจตน์ไม่ได้ตอบคำถามดาหลา แต่กลับมองเธอด้วยสายตาเย็นเฉียบ นั่นทำให้เธอต้องรีบหุบปากทันที เพราะนายตอนนี้คงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

เจตน์อุ้มร่างบางไปวางบนฟูกเก่าๆในกระท่อม พร้อมทั้งสำรวจเนื้อตัวของคนตัวเล็กที่เขาเพิ่งสังเกตุเห็นว่าร่างกายของเธอเต็มไปด้วยบาดแผล ทั้งที่ข้อศอก หัวเข่า บนขาเรียวสวย และที่สำคัญคือซีกหน้าข้างซ้ายที่โดนไอ้พวกเวรนั่นตบเข้าอย่างรุนแรง

เขาบอกแล้วว่าอย่าหนีๆ ที่บอกว่าจะให้ลูกน้องรุมข่มขืน เขาก็ขู่ไปงั้นแหละ เด็กในท้องของเธอต้องเป็นลูกเขาเท่านั้นมันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวเธอทั้งนั้น แต่ที่ยอมใจเย็นไม่เข้าไปช่วยเลย เพราะอยากให้เธอได้รับบทเรียนบ้าง เขารับรองเลยว่าหลังจากนี้ คำว่าหนีจะไม่มีอยู่ในสมองเธอเด็ดขาด

"ไปเอาอุปกรณ์ทำแผลมา"

"นะ นายจะเอาไปไหน ถ้าทำแผลให้มันเดี๋ยวดาหลาทำเอง"

"ไปเอามา อย่าพูดมาก"

เสียงทุ้มต่ำบอกให้รู้ว่าเขากำลังจะระเบิดในไม่ช้า นั่นทำให้ดาหลาต้องฟุดฟัดลุกขึ้นเดินออกไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาตามที่เขาบอก

เมื่อรับอุปกรณ์ทำแผลมา เจตน์ถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะลงมือทำแผลให้คนตัวเล็ก ด้วยแรงของเขาที่มีเยอะมาก ทำให้เวลาสัมผัสไปที่แผลเธอ มันทำให้บัวบุษบารู้สึกตัวทันที ร่างเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นหลังคาของกระท่อมเป็นอันดับแรก และหน้าของนายหัวเจตน์เป็นลำดับที่สอง

เธอส่งเสียงกรี๊ดออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะขยับตัวหนีอย่างอัตโนมัติ

"ยะ อย่าเข้ามา ฮือออ คุณมันคนเลว คนชั่ว คุณสั่งลูกน้องให้รุมข่มขืนฉัน"

คนตัวเล็กร้องไห้โฮอย่างเสียขวัญ เธอทั้งเกลียดทั้งแค้นเขา ท่าทางของเธอที่ลุกขึ้นมาชี้หน้าด่าเขาแบบนี้ ทำให้นายหัวหนุ่มโยนอุปกรณ์ทำแผลที่อยู่ในมือทิ้งไปทันที

"ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าห้ามหนี แต่สงสัยอยากมีผัวทีเดียวสามคนก็ไม่บอก ถึงกับไปหามันถึงที่"

คำพูดว่ามีผัวทีเดียวสามคน มันทำให้คนตัวเล็กร้องไห้ไปใหญ่ อะ อย่าบอกนะว่า พวกมันสามคนรุมข่มขืนเธอแล้วจริงๆ ทำไมชีวิตเธอมันถึงโชคร้ายแบบนี้ เขา เพราะเขาคนเดียว

"พวกมันทำตามคำสั่งของคุณไง เพราะคุณ คุณนั่นแหละ ที่ทำลายชีวิตฉัน" ร่างเล็กโผเข้าหมายจะทำร้ายร่างกายเขา แต่เพราะความเจ็บระบมจากแผล มันทำให้เธอเคลื่อนไหวร่างกายตัวเองอย่างลำบาก มือหนารวบแขนเรียวเล็กของเธอไว้ ก่อนจะก้มกระซิบลงบอก

"พวกมันยังไม่ทันได้ทำอะไรเธอ แต่รอบหลังมันก็ไม่แน่"

ดวงตากลมโตเบิกโพรงด้วยความตกใจกับคำพูดของเขา ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความดีใจที่เธอยังไม่ได้เสียความบริสุทธิ์ให้พวกมัน

"คุณพูดจริงใช่มั้ย พวกมันยังไม่ได้ทำอะไรฉันใช่มั้ย"

"ก็เออนะสิ แต่รอบหน้า เธอโดนทีเดียวสิบคนแน่ ถ้าขืนยังคิดหนีอีก"

แล้วก็เป็นอย่างที่นายหัวเจตน์คิด บัวบุษบารีบส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าเธอไม่คิดหนีแล้ว ก่อนที่จะยกมือป้ายน้ำตาออกจากใบหน้าสวย ความกลัวจากเหตุการณ์ที่เธอจะโดนพวกมันรุมข่มขืนยังติดตาเธอ เพราะไม่อยากจะไปเจอแบบนั้น ตอนนี้หญิงสาวเลยคิดว่า เธอคงต้องยอม ทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง

"แล้วคุณกำลังจำทำอะไรฉันเมื่อกี้"

คนตัวเล็กถามเขาอย่างงงๆ เพราะเธอรู้สึกเจ็บที่ข้อศอก เมื่อพลิกแขนดูก็พบว่ามีร่องรอยของการใส่ยาแดงบริเวณแผลของเธอ

"คุณทำแผลให้ฉันเหรอ"

คำถามซื่อๆของเธอ ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาตอบไม่ถูกเลยทีเดียว นั่นสินะ เขาจะมาทำแผลให้เธอทำไม เธอเป็นเชลยของเขา

"ฉันทำแล้วมันจะทำไม หรือเธอจะนอนให้แผลมันเน่าตายคากระท่อมนี้"

นายหัวเจตน์กดเสียงทุ้มเพื่อกลบเกลื่อนบางอย่าง ก่อนจะคว้าอุปกรณ์ทำแผลมาทำให้เธออีกรอบ

"โอ้ยยยย.. เบาๆสิคุณ มันเจ็บนะ เนื้อฉันไม่ใช่หนังช้างนะ ถูแรงขนาดนี้ได้ไง"

บัวบุษบาร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ ก่อนที่เธอจะบ่นชุดใหญ่ด้วยความลืมตัวว่าเพราะเธอดื้อหนีไป จึงได้แผลมาทั้งตัวแบบนี้

"พูดมากจริงๆ ฉันอุตส่าห์ทำแผลให้แล้ว ยังจะอะไรอีก ถ้าเก่งมากก็เอาไปทำเองเลยไป"

นายหัวหนุ่มผลักกล่องทำแผลให้เธออย่างโกรธๆ ทำเอาหญิงสาวถึงกับงง นี้นายหัวผู้ยิ่งใหญ่ของจังหวัด แต่พูดอะไรนิดอะไรหน่อยไม่ได้ ชักสีหน้าบึ้งตึงราวกับเด็กสามขวบ

ในเมื่อเขาไม่ทำให้ เธอก็ต้องใช้มือที่เจ็บในการทำแผลตัวเองอย่างทุลักทุเล จนเขานั่นแหละที่เป็นฝ่ายทนดูไม่ได้ แย่งไปทำเองอีกจนได้

รอบนี้ต่อให้เจ็บ บัวบุษบาก็ยอมนั่งนิ่งๆ เพราะขืนเธอพูดมาก เจ็บก็ต้องยอมทน บางครั้งเขาถูแรงจนเธอต้องเผลอร้องซี๊ดออกมา แต่เมื่อสบสายตาดุๆของเขา ก็พยายามสกัดกลั้นเสียง เดี๋ยวเขาก็ไม่ทำให้อีก เพราะแผลบางจุดเธอก็ไม่สามารถที่จะทำเองได้จริงๆ แต่ก็แอบคิดว่า การทำแผลให้เธอก็ถือว่าเป็นการแก้แค้นทางอ้อมได้เหมือนกัน มือที่หนักของเขา ทำเธอระบมไปทั้งตัวขนาดนี้

นั่นทำให้ดาหลาที่แอบมองดูอยู่ด้านนอก ได้แต่มองด้วยความริษยาปนแค้นใจ

เพราะเกิดมาไม่เคยเห็นนายจะทำแบบนี้ให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน นอกจากคุณเจ้าขา น้องสาวนายที่เพิ่งตายไป คนเดียวเท่านั้น