บทส่งท้าย
สามปีต่อมา
หลังจากดาร์เลเน่ได้คลอดลูกสาวน่าตาน่ารักนามว่าเอเลน่าแล้ว ชีวิตของเธอกับครูสที่ก่อนหน้สเคยเผชิญกับเรื่องราวเลวร้ายมากมายได้ถูกเต็มเต็มด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของสาวน้อยคนนี้อีกครั้ง ไม่เพียงแต่ครูส และดาร์เลเน่ที่รู้สึกเติมเต็มเท่านั้น โอดินเองก็เช่นกัน เพราะเอเลน่ามีหน้าตาคล้ายคลึงกับอาของเธอราวกับแกะ ทำให้ทุกครั้งที่โอดินได้มองรอยยิ้มหวานๆ ของเอเลน่า ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจเหมือนได้พบเจอกับคริสติน่าอีกครั้ง
โอดินใช้เวลาทุ่มเทในการดูแล และทะนุถนอมเอเลน่ายิ่งเสียกว่าไข่ในหินเสียอีก ทำให้เอเลน่าชอบที่จะเล่นกับโอดินมากว่าครูสพ่อแท้ๆ ของตัวเองเสียอีก
“เอเลน่ากวนอะไรอาโอดินลูก” ดาร์เลเน่ที่เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับอาหารว่างสำหรับเอเลน่าที่ถือมาด้วย
“เจ่น (เล่น) “ เอเลน่าหันมาตอบผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ตามประสาเด็กวัยสองขวบเศษ
“เล่นอะไรกันคะ มัมมี่เล่นด้วยไ
