“ข้าไม่รู้เรื่องนี้เลย จะเป็นอันใดหรือไม่” หลินเยว่เอ่ยออกมาอย่างกังวล
“ไว้ข้าจะพาเจ้าไปวันหลัง เจ้าอย่าได้กังวล” เลี่ยงรุ่ยเอ่ยปลอบใจนาง
หลินเยว่สั่งทำพิมพ์สบู่หลายสิบกล่อง เพราะมีราคาเพียงกล่องละสิบอิแปะเท่านั้น กล่องที่นางต้องการทำก็ไม่ได้ยุ่งยาก ลุงจวงคิดว่าทำเพียงสองวันก็คงจะเสร็จ เขาจะนำไปส่งให้นางที่เรือนในภายหลัง
เพียงวันต่อมา พ่อบ้านเกาก็เดินทางมาถึงหมู่บ้าน เมื่อรู้ว่าเลี่ยงรุ่ยถูกตระกูลจางตัดขาด เขาจึงได้มาที่เรือนหลังใหม่ของพวกเขา
เมื่อเข้ามาด้านในและเห็นคุณหนูของตนสวมชุดธรรมดาเช่นชาวบ้านทั่วไปก็อดมองนางอย่างเห็นใจไม่ได้ เขาเห็นนางมาตั้งแต่เกิด ย่อมจะเอ็นดูนางอยู่ไม่น้อย เรื่องในวันนี้ก็เป็นเขาที่ขอมาส่งหนังสือตัดขาดด้วยตนเอง เพราะอยากจะดูความเป็นอยู่ของนาง
“คุณหนู” พ่อบ้านเกาเอ่ยเรียกนางเสียงสั่น
หลินเยว่นางเงยหน้าขึ้นมามองเขา จากความทรงจำเดิมของนาง เขาเป็นอีกคนในจวนที่ด
