หลังจากที่ออกมาจากมิติแล้ว หลินเยว่ก็นอนนิ่งอยู่ในผ้าห่ม นางนอนชิดริมด้านในแทบจะเรียกได้ว่าจะสิงผนังเรือนอยู่แล้ว
นางได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเลี่ยงรุ่ยจึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้นอนสบายขึ้น ไม่นานนางก็ผล็อยหลับไป
เลี่ยงรุ่ยลืมตาขึ้นมาทันที หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าหลินเยว่นางหลับสนิท เขาทำเช่นทุกที คือดึงตัวนางเข้ามานอนกอด เขาก็ไม่ได้คิดจะรังแกนางหากว่านางไม่เต็มใจ
หลินเยว่ได้รับไออุ่นยิ่งทำให้นางแนบชิดตัวของเลี่ยงรุ่ยเพิ่มขึ้น นางยังเอาใบหน้าถูที่อกของเขาราวกับลูกแมวนอนที่ซุกหาที่นอนเพื่อให้สบายตัว
เลี่ยงรุ่ยกัดฟันแน่น เขายึดต้นคอของนางไว้ เพื่อหยุดถูใบหน้ากับหน้าอกของเขาเสียที แต่ดูเหมือนจะยิ่งแย่ลง เพราะหลินเยว่ที่ถูกจับต้นคอไว้นางไม่สบายตัวจึงได้ขยับตัวไม่หยุด
เลี่ยงรุ่ยจำต้องปล่อยมือออกจากคอนาง การที่ทำเช่นนี้ กลายเป็นเขาเองที่ลำบากไม่น้อย ยิ
