"หายไปไหนมาทั้งวันน่ะคุณเพ็ญ?" เมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้าน คุณทรงพลที่วันนี้กลับมาตั้งแต่เที่ยงไม่พบเจอภรรยาที่บ้านก็รู้สึกแปลกใจมาก เพราะปกติภรรยาชอบอยู่ที่บ้านไม่เคยต้องออกไปไหนเลย กลับมาถึงบ้านเมื่อไหร่ก็พบเจอหน้ากันเสมอ
"ไปบ้านตาปุณณ์มาค่ะ"
"หือ...คุณนี่นะไปบ้านนั้น ลมอะไรหอบไปล่ะนี่"
"ฉันก็แค่คิดถึงต้องตา แต่ไม่คิดนะคะว่าแม่เขาเก็บเสื้อผ้ารอออกจากบ้านกันแล้ว"
"เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?" คุณเพียงเพ็ญเดินไปนั่งลงข้างกายสามี ก่อนจะหันหน้ามองสบตากับสามีอีกครั้ง
"ก็เรื่องแฟนเก่าของลูกชายคุณนั่นแหละ กิ่งมาลาก็บอกว่าเขาทนมามากพอแล้ว ทนจนเขาไม่อยากจะทน เพราะว่าลูกชายตัวดีของคุณมันไม่รู้จักแยกแยะ ไม่รู้จะไปเป็นห่วงเป็นใยแม่ผู้หญิงคนนั้นทำไมนักหนา"
"คุณเพ็ญคิดว่าเจ้าปุณณ์มันคิดจะกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นหรือยังไง"
"ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นนะคุณทรงพล แต่บางทีลูกชายคุณมันก็ไม่รู้จักแยกแยะไงคะ มันสงสารผู
