หลังเลิกงานปุณณวัฒน์เดินทางมาหาพ่อกับแม่ที่บ้าน เพราะวันนี้คุณเพียงเพ็ญกำชับนักกำชับหนาสั่งว่าให้ต้องมาหาให้ได้ ชายหนุ่มเดินเข้าไปภายในบ้านหลังงาม ห้องรับแขกของบ้านมีพ่อกับแม่นั่งรอคอยอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มจึงยกมือขึ้นทำความเคารพเช่นทุกครั้งที่พบเจอหน้ากัน
"โผล่มาได้แล้วนะ ฉันนึกว่าแกจะไม่มาซะอีกตาปุณณ์" คุณเพียงเพ็ญชักสีหน้าไม่พอใจกับลูกชายอย่างเห็นได้ชัด
"ก็ต้องมาอยู่แล้วนี่ครับ ก็คุณแม่สั่งกำชับซะเหลือเกิน อีกอย่างกลับบ้านไปลูกเมียผมก็ไม่ได้รอคอยอยู่ที่นั่นแล้ว" ร่างสูงนั่งลงข้างกายกับบิดามารดา พร้อมกับทีท่าที่เหนื่อยอ่อน เสียงถอนหายใจที่ดังขึ้น ทำให้คุณเพียงเพ็ญและคุณทรงพลต้องหันหน้าไปมองลูกชายพร้อมเพรียงกัน
"ไม่ไปตามลูกกับเมียเราล่ะ จะปล่อยทิ้งไว้อีกนานแค่ไหน" คุณทรงพลถามขึ้นอย่างรู้สึกเป็นห่วงนัก เพราะถ้ายิ่งปล่อยไว้นาน จากปัญหาที่เล็กน้อยอยู่ในตอนนี้ อาจจะบานปลายขึ้นจนทำอะไรไม่ได
