ทันทีที่รถยนต์ของปุณณวัฒน์เลี้ยวเข้าบ้านพงศ์การุณมา คุณเพียงเพ็ญก็รีบเดินออกไปต้อนรับหลานสาวของนาง แต่โดยปกติแล้วนางจะไม่ออกมายืนรออย่างวันนี้เลยสักครั้ง ประตูด้านหลังของรถยนต์ถูกเปิดออก ก่อนที่คนเป็นย่าจะรีบอุ้มหนูน้อยต้องตาออกจากคาร์ซีทที่นั่งสำหรับเด็ก
"หลานสาวคนสวยของย่า คิดถึงหนูจังเลยลูก จ้ำม่ำน่าฟัดอะไรขนาดนี้นะเรา" นางกอดหอมดอมดมหลานตัวน้อยไม่ได้พัก โอบอุ้มไว้แนบอกพาเดินเข้าบ้านไปโดยไม่ได้สนใจลูกชายและลูกสะใภ้เลยสักนิด
"ได้หลานแล้ว ไม่คิดจะทักทายใครเลยนะคุณแม่" ปุณณวัฒน์บ่นให้คนเป็นแม่เบา ๆ อย่างอดไม่ได้
"ก็ปกตินี่คะ ทุกครั้งที่มาคุณแม่ก็เป็นแบบนี้เสมอนั่นล่ะ"
ปุณณวัฒน์จึงเดินโอบกอดรอบเอวภรรยาให้เดินเข้าบ้านตามหลังมารดาและลูกน้อยไปติด ๆ
"อย่าน้อยใจไปเลยกิ่ง คุณแม่รักหลานยังไงคุณแม่ก็รักแม่ของหลานด้วยอยู่แล้ว เพียงแค่แสดงออกมาตรงกันข้ามแบบนี้เฉย ๆ คงกลัวเสียฟอร์มน่ะกิ่งเข้าใจใช
