“คุณ... หมายความว่ายังไง”
“ตอนนี้หุ้นในสำนักพิมพ์ซันไทมส์อยู่ในมือของผม 70% ในขณะที่ผู้บริหารอย่างคุณมีแค่ 30% เท่านั้น”
แอนโทนี่หน้าซีดเผือด “ไม่จริง! มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ใครจะยอมขายหุ้นให้กับคุณเร็วขนาดนี้”
เควินหัวเราะร่วน “ผมรวย ผมมีเงิน หรือคุณจะปฏิเสธว่าเงินไม่ใช่พระเจ้า”
“แต่... แต่มันเร็วเกินไป” แอนโทนี่ไม่ได้คาดคิดว่าเควินจะใช้วิธีนี้มาจู่โจม
“คุณเป็นนักข่าวฝีมือฉกาจไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงไม่รู้ว่าการโต้กลับของเควิน คาสโตรเซ่นเป็นยังไงล่ะ”
“คุณ...” แอนโทนี่พูดอะไรไม่ออก ยืนอึ้ง แววรุ่งเรืองกลายเป็นรุ่งริ่งขึ้นมาในทันที
“ผมจะสั่งปิดซันไทมส์ซะ แล้วลอยแพพวกคุณให้หมด”
“อย่านะคะ คุณห้ามทำแบบนี้นะคะเควิน”
วรันธาราทนฟังความเหี้ยมโหดของเควินต่อไปไม่ได้อีก และก็ทนเห็นเพื่อนร่วมอาชีพไม่มีงานทำไม่ได้เช่นกัน
“ผมจะทำทุกอย่าง... ทำจริงๆ อย่างที่พูด...” เควินปล่อยมือจากวรันธารา
