เพียงแค่เปิดประตูเข้ามาในบ้านพักของเพื่อน พิทยาก็ต้องหลบหมอนที่ถูกขว้างมาโดยไม่ทันตั้งตัว ชายหนุ่มหันไปมองยังทิศทางที่มันลอยมา ก็พบใบหน้าบอกบุญไม่รับของเพื่อนสนิทที่นั่งกอดอกอยู่ที่โซฟา
“แกไปทำอะไรที่บ้านพักคุณปัน” พิทยาไม่ตอบแต่เดินนำหมอนกลับไปวางที่เดิมแล้วยกขาขึ้นไขว่ห้างพร้อมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างสบายอารมณ์
“ฉันก็ไปทักทายแขกของโรงแรมตามประสาเจ้าของโรงแรมไง”
“อย่ามากวนตีนไอ้พีท กูถามว่ามึงไปทำอะไร”
“โอ๊ะโอ ขึ้นมึงขึ้นกูซะด้วย หวงขนาดนี้คงไม่ใช่เล่นๆ แล้วมั้ง”
“เรื่องนั้นมึงไม่ต้องเสือก บอกกูมาเดี๋ยวนี้ว่ามึงไปทำอะไร ก่อนที่มึงจะไม่เหลือหน้าหล่อๆ ไว้ไปหลีสาว”
“แหม โหดซะด้วยบอกก็ได้ ฉันไปเชิญคุณปันมาดินเนอร์เย็นนี้”
“ธุระกงการอะไรของแกที่ต้องไปดินเนอร์กับเขา”
“อ้าว ไอ้นี่ คุณปันเขามาในฐานะแขกพิเศษของโรงแรมที่จะช่วยโปรโมตให้โรงแรมเป็นที่รู้จักมากขึ้น ฉันก็ต้องต้อนรับเขาเป็นอย่างดี
