สามสาวหันไปมองประตูพร้อมกันเมื่อมันถูกเคาะและเปิดเข้ามา ฐิติพัศเดินเข้ามานั่งข้างๆ ปัณฑารีย์และดึงมือนุ่มนิ่มไปกุมไว้
“หายตกใจหรือยังครับ”
“ค่ะ”
“ถ้างั้นกลับบ้านกันนะ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“แต่ว่าปันขับรถมา”
“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาครับ เดี๋ยวให้การ์ดของที่นี่ขับตามไปส่ง ผมไม่ยอมให้คุณขับรถเองแน่ๆ ในตอนนี้”
“ทำตามที่คุณแทนบอกเถอะปัน จิตใจเธอยังไม่มั่นคง เกิดขับรถไปชนอีกจะแย่”
“ก็ได้”
“แล้วคุณ…”
“เจนค่ะ ส่วนนี่กัน พวกเราเป็นเพื่อนสนิทของปันค่ะ” จาราวีถือโอกาสแนะนำตัวเมื่อฐิติพัศหันมาคุยด้วย
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ วันนี้ผมจะพาปันกลับก่อน คุณสองคนกลับยังไงครับ จะให้ผมไปส่งไหม”
“ไม่ต้องค่ะ พวกเราขับรถมาเอง คุณแทนไปส่งปันเถอะค่ะ”
“ครับ งั้นผมพาปันกลับก่อนนะครับ” เมื่อตกลงกันได้ทั้งหมดจึงแยกย้ายกันกลับ
ฐิติพัศหันมองคนข้างๆ ที่นั่งนิ่งมือกุมอยู่ที่เสื้อคลุมที่เขาใส่ให้ เขารู้
