สองวันต่อมา...
"หิวหรือเปล่า" เสียงริมฝีปากหนาของคนตัวสูงมองหน้าถามร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่
"..." วิเวียนก็ส่ายหน้าตอบ
"มึงยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลยไม่ใช่หรือไง..."
"...ไม่กินข้าวแล้วจะกินยาได้เหรอวิ" เจ้าของใบหน้าหล่อถามขึ้นเสียงเข้ม
"ก็กู..." ไม่รอให้คนตัวเล็กได้พูดอะไรออกมา
พึบ! มือหนาของมาเฟียหนุ่มก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ราคาแพงขึ้นมากดโทรออกหามือขวาคนสนิท
"เมธา สั่งข้าวให้หน่อย"
(ครับ เอาอะไรครับ)
"ข้าวต้มทะเลไม่ใส่ปลาหมึก"
(ครับ เอาอะไรอีกไหมครับ)
"น้ำส้มคั้นมาด้วย เอาเย็นๆ"
(ได้ครับ)
"แค่นี้" แล้วคนตัวสูงก็จัดการกดตัดสายไปด้วยสีหน้านิ่งเรียบก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองยังคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง
"สั่งข้าวให้แล้ว อย่าลืมกินข้าวแล้วก็กินยา"
"อืม"
"อย่าให้กูรู้ว่ามึงกินไม่หมด"
"..." วิเวียนก็นิ่งเบือนสายตาหนีไปอีกทางอย่างรู้สึกเบื่อหน่ายไปกับความรู้ทันจากอีกคน
