เสียงผมเดินตรงเข้าไปในห้องคอนโดตัวเองด้วยความอารมณ์ดีพร้อมกับถือถุงผลไม้ดองเข้าไปยังห้องนอนที่คิดว่าวิเวียนน่าจะนอนดูหนังอยู่
แอดด
"วิ..." แต่แล้วดวงตาผมก็ต้องชะงักกับภาพตรงหน้า ภาพที่ไม่มีแม้แต่เงาของคนตัวเล็ก
"..." ผมเอาแต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นด้วยใจที่เริ่มรู้สึกไม่ดี
"วิ...ไม่เอานะ" ผมเผลอพูดออกมาเสียงสั่นแววตาเต็มไปด้วยความกลัวที่แทรกเข้ามาในจิตใจก่อนจะได้สติทิ้งทุกอย่างลงพื้นวิ่งไปหาร่างบางตามห้องน้ำ ห้องครัว นอกระเบียง
ตึกตึก แต่ไม่ว่าจะหาส่วนไหนของห้องก็ไม่พบวิเวียนเลยแม้แต่น้อย
'กูกลับมา...จะยังเจอมึงใช่ไหมวิ'
'...'
'วิ...'
'เออ กลับมาก็เจอเองแหละ'
"ไหนมึงบอกว่ากลับมาจะเจอมึงไง..." ผมยืนตัวสั่นพูดออกมาด้วยสีหน้าเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไหนบอกถ้าผมกลับมาจะเจอ...
"มึงหลอกกูเหรอวิ..." ทว่าขณะที่ผมกำลังเอ่ยออกมาเสียงเบาเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาอยู่นั้น
ติ้ด!
