หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
พรึบ! เสียงมาเฟียหนุ่มยกนาฬิการาคาแพงของตัวเองขึ้นมาดูก่อนจะชะงักไปกับเลขที่บ่งบอกเวลาปัจจุบัน
"แต่งเหี้ยอะไรมันวะ ชั่วโมงกว่าแล้วเนี่ย!" ริมฝีปากหนาเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกหัวเสียอยู่ไม่น้อยที่เขานั่งอ่านเอกสาร นั่งทำนั่นทำนี่ฆ่าเวลาไปได้กว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วแต่ว่าว่าที่คุณแม่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จออกมาจากห้องน้ำเสียที
ตึก! ตึก! สองเท้าหนาไม่รีรอลุกตรงเข้าไปยังห้องน้ำหรูภายในห้องทันทีพร้อมกับกระชากเปิดประตูห้องน้ำออกด้วยความรวดเร็ว
แอดด!
"..." แล้วดวงตาคมก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นว่าแม่ของลูกตัวเองนั้นกำลังยืนพิถีพิถันในการแต่งหน้าแต่งตัวด้วยท่าทีใจเย็นอารมณ์ดี
"วิ! มึงจะแต่งไปประกวดนางสาวไทยหรือไง" ปากหนาตะโกนถาม
"โอ๊ย มึงจะเข้ามาโวยวายเสียงดังทำไมเนี่ยเอเดน เสียสมาธิการแต่งหน้าแต่งตัวกูหมด"
"มึงจะไม่ให้กูโวยวายได้ยังไง กูรอมึงมาชั่วโมงนึงได้แล้วนะเว้ย!"
"แค่ช
