ตอนที่3 ไม่อยากได้แล้ว | ไฟ&โบวี่
1505 คำ
21.30น.
ตอนนี้โบวี่และนนนี่กำลังวาดลวดลายอย่างสนุกสนานอยู่ตรงหน้าเวทีในผับดัง เสียงเพลงและความรู้สึกอึมครึมมาตลอดทั้งวัน ส่งผลให้โบวี่รู้สึกคึกคักมากกว่าปกติ บวกกับเหล้าราคาแพงที่นนนี่สั่งมาย้อมใจเธอ ยิ่งเพิ่มความกล้ามากขึ้นไปอีก
ส่วนชั้นสองโต๊ะวีพีไอก็มีกลุ่มเพื่อนสามคนมานั่งดื่มเหมือนทุกวัน แต่ทว่าวันนี้มีบางอย่างแปลกไปคือสายตาของไฟที่กำลังมองลงไปที่หน้าเวทีด้านล่างตาไม่กระพริบ
"นั่นน้องโบวี่นี่หว่า"
เจไดชี้ชวนให้ฉลามดูด้านล่างหน้าเวที ที่ตอนนี้รุ่นน้องสาวกำลังออกลีลาสุดแสนเซ็กซี่ เรียกสายตาของผู้ชายเกือบทั้งผับรวมถึงไฟเพื่อนสนิทเขาด้วย ที่นั่งจ้องตาไม่กระพริบ
"มึงดูเพื่อนมึงดิ เมื่อวานมันบอกกูว่าต่อให้ใส่ถุงยางมันยังคิดหนัก แต่ตอนนี้กูเริ่มไม่เชื่อว่ะ"
เมื่อวานคนที่ยืนคุยกับไฟที่ลานจอดรถของคณะคือเจได ตอนที่เขาได้ยินก็รู้สึกว่าเพื่อนพูดแรงมาก ทำท่าทางราวกับรังเกียจรุ่นน้องคนนั้นแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่ตอนนี้เขาเริ่มไม่เชื่อแล้ว ดูจากแววตามันตอนนี้ก็ดูเหมือนจะสนใจรุ่นน้องสาวคนนั้นอยู่ไม่น้อย แต่ไม่รู้ทำไมตอนเขามาให้ท่ามันถึงได้ไม่ชอบ ทำเป็นรำคาญ พอเขาไม่สนใจกลับดูสนใจเขาขึ้นมาเสียอย่างนั้น
"บางทีกูก็ไม่เข้าใจว่ามันจะเก๊กไปทำไม" ฉลามยังคงไม่พอใจเพื่อนเรื่องเมื่อตอนเย็นอยู่ เขาไม่ได้ชอบโบวี่อย่างที่เพื่อนเข้าใจ แต่เป็นประเภทไม่ชอบต่อว่าผู้หญิงแรงขนาดนั้น และเป็นคนที่ไม่ได้พอใจในการกระทำของเพื่อนทุกอย่าง เพียงแต่พูดมากไม่ได้
"แต่น้องเขาแปลกไปนะวันนี้ รู้สึกเหมือนเขาไม่มายุ่งวุ่นวายเหมือนทุกวัน ปกติต้องมีมาเดินผ่านหน้าคณะ"
"หึ กูเจอเมื่อตอนเย็น เดินชนกับไอ้ไฟ ไม่ใช่สิต้องเรียกว่าไอ้ไฟแกล้งชนน้องเขามากกว่า"
"หุบปากได้หรือยัง กูมานั่งกินเหล้า ไม่ใช่ให้พวกมึงมานั่งนินทากู"
ไฟที่ได้ยินเพื่อนพูดทุกอย่าง ละสายตาจากภาพด้านล่างมามองหน้าเพื่อนสองคน ก่อนจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่มอึกใหญ่
"เชี่ย!!! มึงดูดิ ผู้ชายเข้ามาคุยกับน้องโบวี่เพียบเลย"เจไดแกล้งพูดเสียงดังให้ไอ้คนที่นั่งเฉยชาได้ยิน ซึ่งเจ้าตัวทำเพียงเหลือบตาไปมองเหมือนไม่ได้สนใจ
"สวยแบบนั้น เขาหาได้ไม่ยากหรอก เผลอ ๆ คืนนี้ตกหนุ่มไปนอนกกได้สักคน"ฉลามพูดไปตามที่เห็น เขาเองก็เห็นว่าโบวี่มีผู้ชายหลายคนสนใจ ตั้งแต่ตอนอยู่ในมหาลัยแล้ว ยิ่งมาเที่ยวผับแต่งตัวเซ็กซี่ขนาดนั้นไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นจุดสนใจขนาดไหน
แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยถูกใจไฟที่นั่งฟังเงียบ ๆ ไม่เข้าใจทำไมเพื่อนต้องพูดถึงผู้หญิงคนนั้นด้วย มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้ยิน
"พวกมึงหยุดพูดถึงยัยนั่นสักที กูไม่อยากฟัง"
"ไม่อยากฟังหรือมึงทนฟังไม่ได้"
ฉลามถามออกมาตรง ๆ ตอนนี้เขาจับจุดอารมณ์หงุดหงิดเพื่อนได้แล้ว ปากบอกให้หยุดพูด เพราะมันทนฟังเรื่องที่พวกเขาพูดไม่ได้ต่างหาก
"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมไอ้ฉลาม ว่าถ้ามึงชอบยัยนั่นก็เอาไป อย่ามาพูดยัดเยียดให้กูรู้สึกอะไร ทั้งที่กูไม่ได้รู้สึก"
"ก็ดีที่ไม่ได้รู้สึก เพราะคนอย่างมึงไม่เหมาะกับน้องเขาหรอก"
"มึงจะเอาไงกับกูว่ะ"
ไฟลุกขึ้นพรวดพราดด้วยความโมโห เจไดที่เห็นเหตุการณ์เริ่มบานปลายก็ลุกขึ้นมาจับไหล่เพื่อนทันที
"อะไรของพวกมึงกันว่ะ จะทะเลาะกันทำไม"
"มึงก็บอกให้มันหุบปากสักที"
"พอสักทีเหอะว่ะ อย่าเอาเรื่องคนอื่นมาทะเลาะกันเองได้ไหมว่ะ เป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้ว มึงก็รู้ว่าไอ้ฉลามมันเป็นคนยังไง เรื่องนี้ที่มันพูดก็มีเหตุผล มึงใช้คำพูดกับผู้หญิงรุนแรงไปหรือเปล่าว่ะ ไม่ชอบก็แค่บอกว่าไม่ชอบ เขาเองก็ไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับมึงแล้วนี่ เลิกแล้วต่อกันไปเหอะว่ะ"
เจไดพยายามพูดเหตุผลเพื่อให้ไฟใจเย็น ส่วนฉลามเขาเข้าใจดีว่าเพื่อนเป็นคนแบบไหน อีกอย่างเรื่องนี้เขาก็มองว่าไฟผิดมากกว่ามันด้วย
"จริงเหมือนไอ้เจว่า น้องเขาไม่สนใจมึงแล้วว่ะ"ฉลามเลิกคิ้วขึ้น หันไปมองด้านล่างที่ตอนนี้โบวี่กำลังถูกรุมล้อมจากผู้ชายเกือบสิบคน มีทั้งรุ่นใหญ่ รุ่นกลางและรุ่นเด็ก ดูท่าว่าเธอจะมีเสน่ห์มากกว่าที่เขาคิด
"อืม...จริงด้วยว่ะ ก็ดีเหมือนกันนะ ต่อไปก็มั่นใจได้ว่าเธอจะไม่มายุ่งกับมึงอีก เผลอ ๆ หลังจากนี้มึงคงไม่ได้เจอหน้าเธอมาวนเวียนใกล้สายตามึงอีกก็ได้"
เจไดพูดอย่างไม่คิดอะไร แต่ทว่าฉลามดันเห็นมือหนาของไฟกำเข้าหากันแน่นเมื่อเห็นภาพดังกล่าว เรื่องชอบหรือรัก เขาไม่มั่นใจว่าเพื่อนไปถึงขั้นนั้นหรือยัง แต่คงเคยชินที่เธอมาวอแวใกล้ตัวตลอด พออยู่ ๆ เหมือนสิ่งที่คุ้นเคยเปลี่ยนไป เลยทำให้ไม่พอใจขึ้นมา
"ถ้ามึงสนใจ กูว่าโอกาสนี่แหละที่มึงจะแสดงตัว"ฉลามยังยุยงเพื่อนไม่เลิก ซึ่งเจไดก็พยายามส่ายหน้าไม่ให้เพื่อนพูด กลัวว่าอีกฝ่ายจะโมโหจนเป็นเรื่องขึ้นมาอีก แต่ทว่าเขาคิดผิดที่เห็นแววตาคมของไฟจ้องมองไปยังรุ่นน้องสาวคนนั้นตาไม่กระพริบ และเขาคิดว่าเห็นไม่ผิดว่าแวบหนึ่งเพื่อนกำลังแสดงแววตาออกอาการหวงรุ่นน้องที่ปากบอกว่าไม่ชอบ
"นี่มึงอย่าบอกกูนะว่ามึงหวงน้องเขา ไอ้ไฟ ก็ไหนเมื่อวานมึงบอกว่า..."
"กูไม่ได้หวง!!! พวกมึงหยุดพูดสักที"
พรึ่บ!!!
พูดจบร่างสูงของไฟก็เดินออกจากโต๊ะทันที ทิ้งให้เพื่อนสองคนนั่งมองหน้ากัน พลางยิ้มออกมาเหมือนเจอเรื่องสนุก และสายตาสองคู่ก็พร้อมใจกันหันไปมองด้านล่างทันที เชื่อว่าอีกไม่กี่นาที พวกเขาจะเห็นไอ้คนปากแข็งเดินไปตรงนั้นแน่นอน
"ตกลงว่าไงจ๊ะน้อง จะไปต่อกับพี่หรือเปล่า"
โบวี่ที่ตอนนี้ดวงตาเริ่มพร่ามัว และสติก็เหมือนจะควบคุมไม่ได้ เพราะถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เข้าครอบงำเต็มสูบ ส่วนนนนี่ไม่ต้องพูดถึงรายนั้นหนักกว่าเธอเป็นไหน ๆ พูดจาแทบจะไม่รู้เรื่องแล้วด้วยซ้ำ
"ฉันไม่ไป ฉันต้องไปส่งเพื่อน"เธอสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของชายคนนั้น ที่ก้มหน้าจนแทบจะชิดกับหน้าเธออยู่แล้ว
"ขยับออกไปนะ แล้วก็ปล่อยฉันด้วย"
"สภาพแบบนี้ ไปส่งเพื่อนไม่ไหวหรอก เดี๋ยวพี่จะไปส่งเพื่อนให้เอง แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปมีความสุขกันดีไหม"
ผู้ชายเดี๋ยวนี้ทำไมฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง เธอพูดเท่าไหร่เขาก็ไม่ฟัง แถมยังเอามือมาแตะต้องตัวเธออีก ถึงเธอจะแต่งตัวโป๊แค่ไหน แต่ก็ไม่ได้ชอบให้ใครมาแตะต้องตัวง่าย ๆ แบบนี้
"ผู้หญิงเขาพูดขนาดนี้ มึงยังไม่เข้าใจเหรอว่ะ"
เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น จนทุกคนที่ยืนอยู่บริเวณโต๊ะเธอหันไปมอง
"แล้วมึงเสือกอะไรด้วยว่ะ กูพูดกับน้องเขาไม่ได้พูดกับมึง"
"กูต้องเสือกสิว่ะ เพราะกูเป็นรุ่นพี่น้องเขา"
"ใครอ่ะ อีโบ"นนนี่ที่นั่งสะลึมสะลือกระพริบตาปริบ ๆ ถามเพื่อนสนิท โบวี่เองก็พยายามเพ่งสายตาในความมืดเพื่อมองหน้าชายคนนั้น แต่ทว่าแสงไฟตรงนี้มันไม่ค่อยสว่างหรือว่าตาเธอเริ่มพร่ามัวจนมองไม่ชัดก็ไม่รู้ เธอเห็นเพียงแค่ผู้ชายตัวสูงใส่แจ็กเก็ตหนังสีดำ ขนาดเห็นลาง ๆ ก็ยังมองเห็นความหล่อออร่าของเขา จนเธอต้องขยับเข้าไปมองหน้าเขาใกล้ ๆ
เอามือจับใบหน้าหล่อเหลาของเขา แล้วก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจออกมา เมื่อเห็นหน้าเขาชัด ๆ ขยี้ตาแล้วเปิดขึ้นมองใหม่ก็ยังเห็นเป็นใบหน้าเขาคนนั้น คนที่เธอพยายามหนีมาตลอดทั้งวัน
"พี่ไฟ"
- ผู้เขียน
