นาวิน
“พอใจเธอแล้วสินะ” ผมพูดขึ้นหลังจากขับรถออกจากบ้านตัวเองเพื่อไปส่งเทียนษาเก็บของที่คอนโด
“พูดอะไรของนาย” เธอถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“หึ” ผมไม่ตอบ ได้แต่เค่นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็ยังลังเลกับเธออยู่บ้างว่าเป็นคนยังไงกันแน่ แต่พอวันนี้ได้เข้าบ้านผมมันยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าเธอหวังจะจับผมจริง ๆ เพราะไม่ว่าพ่อแม่ผมจะเสนออะไรที่เป็นประโยชน์ต่อเธอ เธอก็ไม่ปฏิเสธเลยสักนิด
ถึงจะมีปฏิเสธไปบ้างเล็กน้อย แต่เหมือนกับทำเพราะมารยาทมากกว่า สุดท้ายก็ยอมรับทุกข้อเสนอที่พ่อกับแม่ผมให้ แล้วแบบนี้จะให้ผมคิดเป็นอื่นได้ยังไง
“ก็แล้วแต่นายจะคิดก็แล้วกัน” แล้วเธอก็ตอบกลับมานิ่ง ๆ แต่จะแปลกอะไร คนเถียงไม่ออกก็แบบนี้แหละ
“เธออย่าคิดว่าการได้เข้าไปอยู่บ้านฉัน แล้วจะสุขสบายอย่างที่เธอคิด” ผมจะทำให้เธอได้รู้ ว่าการอยากได้ผมเป็นผัว มันไม่ได้มีความสุขอย่างที่เธอหวังแน่นอน
เทียนษา
ตอนนี
