นาวิน
“แล้วนี่ตกลงจะรอแต่งหลังคลอดจริงหรอลูก” แม่ผมพูดขึ้นระหว่างนั่งกินข้าวกันอยู่พร้อมหน้าครอบครัว
“ตอนนี้หนูยังไม่พร้อมค่ะ” เทียนษาตอบกลับด้วยรอยยิ้มออกไป
ไม่พร้อมเพราะอะไรกันล่ะ กลัวไม่สวยหรือว่ากลัวไอ้เจ้านายเธอจะเลิกสนใจ ก็คงอยากเก็บไว้ทั้งสองคนสินะถึงได้ยื้อแบบเวลาแบบนี้
“แม่เข้าใจ วันสำคัญของผู้หญิงเราต้องสวยที่สุดสิ” แล้วแม่ผมก็พูดขึ้นอย่างเข้าอกเข้าใจ ไม่รู้ไปถูกใจยัยนี่อะไรหนักหนา ทั้งรักทั้งเอ็นดู ยอมต่อว่าผมตลอดเพื่อยัยนี่คนเดียว มันน่าโมโหไหมล่ะ
“แล้วแกล่ะ เมียท้องได้กี่เดือนแล้ว” แล้วเป็นพ่อผมที่หันมาหาเรื่องผมทันที
“คลอดตอนไหนก็เก้าเดือนตอนนั้นแหละครับ” ผมตอบกลับพ่อไป ก็ใครให้พ่อชอบหาเรื่องผมล่ะ ปกติผมทำอะไรก็ไม่ดีอยู่แล้ว ยิ่งมีเทียนษาเข้ามากลายเป็นผมทำอะไรก็ผิดไปกว่าเดิมอีก
“ไอ้วิน!” เห็นไหม เอะอะขึ้นเสียงใส่ตลอด
“เรานี่นะ” ตามด้วยแม่ที่บ่นผมอีกคน จากตอนแรกแม่ต้อ
