29
ฉันนั่งน้ำตานองหน้า มองไปที่ประตูห้องที่ทั้งสองเข้าไป อย่างใจจดใจจ่อ อยู่ที่ห้องนั่งเล่นกับพวกพี่ๆ เพิ่งสังเกตว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าทุกคู่เลย
"เราบอกว่าจะสู้ไม่ใช่เหรอ ไหนร้องไห้แบบนี้ล่ะ"พี่ไข่หวานที่โอบกอดปลอบถามขึ้น เมื่อฉันเงียบเสียงร้องไห้ลง
"สู้ไม่ไหว ผู้หญิงคนนั้นร้ายเกิน อึกๆ พี่เหนือรักเธอ ไม่รักฮานะสักนิดเลย ฮือออ"
"ใช่เหรอ พี่ไม่เคยเห็นมันเป็นบ้าอย่างวันนี้มาก่อนเลยนะ"พี่ดริฟท์แย้ง
"อึกๆ เป็นบ้าอะไร"
"ก็พี่เหนือโทรให้ทุกคนช่วยตามหาเราให้วุ่นเลยน่ะสิ ขนลูกน้องพ่อมาเป็นกองทับ แต่ก็หาเราไม่เจอ เลยมานั่งประชุมอยู่ในห้องเนี่ย วางแผนว่าจะเอาไงต่อดี ครั้งหน้าจะขึ้นแท็กซี่ ขึ้นรถไปกับใคร ก็ขึ้นที่มันมีกล้องวงจรปิดหน่อย"พี่ไข่หวานอธิบาย และเอ็ดฉันนิดๆ
"ไม่ได้ไปไหนซะหน่อย นั่งอยู่สวนสาธารณะตรงนั้น"ฉันชี้ไปสวนสาธารณะหน้าคอนโด
"ขะ...ข้างหน้านี่นะ"พี่ญอหญิงถาม ไม่อยากเชื่อ
"อือ
