น้ำเสียงของเรเน่ต์เปลี่ยนไปทันทีที่เห็นว่าเขาหยิบไวน์บนโต๊ะขึ้นมากระดกเข้าปากหลายแก้ว “นี่คุณดื่มมากเกินไปหรือเปล่าคะ ไวน์อาจจะทำให้คุณเมาช้าแต่ก็หัวทิ่มได้เหมือนกันนะคะเซจ” เซอร์เรนัล์ฟวางแก้วเปล่าลงในถาดเงินก่อนหันมาทางหญิงสาว “ถ้าผมเกิดแย่ขึ้นมา ก็ค่อยเรียกรถพยาบาลมารับแล้วกัน” “เซจ!...” เรเน่ต์เก็บความขึ้งโกรธที่เซอร์เรนัล์ฟไม่ได้ยี่หระต่อเธอสักนิด สายตาคู่นั้นจับจ้องแต่ภาพของหนุ่มสาวที่ยังยืนคุยกันราวกับว่าโลกนี้มีเพียงคนทั้งสอง คงจะน่ายินดีมากกว่าหากจับคู่สตีเฟนกับอิสลินได้สำเร็จ ผู้หญิงคนนั้นจะได้ไม่ต้องเป็นเงาหลอนความรู้สึกของเธอเพราะยิ่งนับวันเซอร์เรนัล์ฟก็ยิ่งแสดงออกชัดเจนว่าเขากำลังคิดอะไร เสียงดนตรียังคงขับกล่อมงานเลี้ยงภายในสวนของคฤหาสน์หลังใหญ่เนิ่นนานจนอิสลินรู้สึกว่าเธอคุยกับเพื่อนใหม่จนลืมอะไรไปบางอย่าง “คุณอีฟครับ มีอะไรหรือเปล่า คุณมองหาอะไรหรือ?” ชายหนุ่มถามเมื่อเ