“ไคลน์!” ร่างบางปล่อยอุปกรณ์ลงพื้นก่อนยกมือขึ้นปิดปากอย่างตระหนก เธอแค่อยากให้เซอร์เรนัล์ฟหยุดแต่ไม่คิดว่ารอยแผลบนต้นแขนนั้นลึกและมีเลือดไหลออกมาจนน่าตกใจ
“ไคลน์!” เรียวปากสีกุหลาบสั่นระริก ร่างเล็กขมวดเกร็งในช่องท้องและพาลจะทรงไม่อยู่ แต่เซอร์เรนัล์ฟกลับยืนนิ่งไม่ขยับ เขาจับจ้องดวงหน้าซีดในโดยไม่รู้สึกขุ่นแค้นแม้แต่น้อย เวลาราวหยุดไปชั่วขณะก่อนที่ประตูด้านหน้าจะถูกผลักเข้ามา
“เป็นอย่างไรบ้างคะ...คุณเซอร์เรนัล์ฟ...ว้าย!...เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมแขนคุณมีเลือดออกมากอย่างนั้น!”
เสียงเอ็ดอึงของซิลวี่ทำให้อิสลินยิ่งตื่นตกใจ หญิงวัยกลางคนปรี่เข้ามาดูใกล้ ๆ ก็หน้าเสียเมื่อเห็นหยาดโลหิตซึมออกมาบนต้นแขนของชายหนุ่ม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณซิลวี่ ผมซุ่มซ่ามเองแต่ไม่ได้เจ็บอะไรมาก ก็แค่อุบัติเหตุเล็กน้อยครับ”
“ตายแล้ว! เลือดออกมากขนาดนี้ไม่เรียกว่าเล็กน้อยแล้วล่ะค่ะ อีฟ...หนูรีบเอาผ้ามาซับเลือดให้คุณเซ
