หลังจากวันนั้นก็ไม่มีใครได้เจอกับไลล่าอีกเลย เธอไม่แม้แต่จะกลับมาเก็บของในที่ทำงานออกไปด้วยซ้ำ
ไทเกอร์เองก็ไม่ได้ให้ความสนใจเธออีกต่อไป เขางานยุ่งมากทั้งงานที่ผับและงานที่สถานศึกษา ไหนจะงานแต่งที่กำลังเร่งจัดอีกจึงทำให้ไม่มีเวลาใส่ใจเรื่องเล็กน้อยแบบนั้น
“เหนื่อยไหมคะ ทั้งงาน ทั้งงานแต่งวุ่นวายไปหมดเลย”
น้ำชาลูบหน้าคนรักที่นอนอยู่บนตักเบา ๆ เขาดูเหมือนคนอดหลับอดนอนไม่มีผิดเลย ทำเอาเธอรู้สึกผิดนิด ๆ ที่เร่งงานแต่งเข้ามา
“ไม่เหนื่อยครับ เดี๋ยวเราก็ได้แต่งงานกันแล้วพี่ดีใจมากกว่า”
“ยังจะปากหวานได้อีกนะ”
“หวานไม่หวานต้องชิมนะครับ”
เขาทำท่าออดอ้อนคนรักราวกับเป็นลูกแมวน้อยพลางซุกใบหน้าคลอเคลียหน้าท้องแบนราบไม่หยุด กลิ่นหอมอ่อนของคนรักทำให้เขาผ่อนคลายได้ทุกครั้งที่ใกล้ชิดกัน
“อยากให้ถึงงานแต่งไว ๆ จังเลยครับ พี่อยากพาชาไปเที่ยว อยากไปในที่ที่มีแค่เราสองคน....”
น้ำชาลูบหัวคนตัวโตเบา ๆ เธอ
