“พี่ไทชาปวดเอว.....”
ร่างบางนอนคว่ำหน้าร้องโอดโอยอยู่บนเตียงกว้างโดยมีไทเกอร์กำลังนวดเอวให้ เขาหัวเราะออกมาก่อนจะลงน้ำหนักมือมากขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย
“ใครบอกให้ดื้อกับพี่ล่ะครับ”
“ชาเปล่าซะหน่อย พี่นั่นล่ะไปอดอยากจากไหนมาคะ”
“นั่นสิ คงเพราะคนแถวนี้ยั่วบ่อยมั้งเลยจัดหนักไปหน่อย”
น้ำชาหันไปค้อนให้กับคนรักก่อนจะซบหน้าลงกับหมอน ไม่ช้าเธอก็ค่อย ๆ ดีขึ้นจนสามารถลุกจากเตียงไปทานข้าวเที่ยงได้
“อร่อยไหม กินไม่หยุดเลย?”
“อร่อยค่ะ พี่ไททำอะไรก็อร่อย ชาชอบหมดเลย”
เธอหันมาส่งยิ้มพร้อมกับแก้มสองข้างที่ยังมีข้าวเต็มปาก ไทเกอร์อดยิ้มให้กับความสดใสของเธอไม่ได้ นิสัยที่เหมือนเด็ก ๆ ของเธอมัดใจเขาไว้อย่างจัง เขาชอบเวลาที่เธอยิ้มและหัวเราะ น้ำชาเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงความเศร้าออกมาและมักจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา
“เลอะหมดแล้ว....”
มือหนาเช็ดมุมปากที่เลอะออกให้อย่างแผ่วเบาก่อนจะลงมือทานอาหารในจานของตัวเองบ้างและ
