เราเคยรักกันมากและไม่เคยมีปัญหาเลยแม้แต่นิดเดียว จนวันที่ ‘ผู้หญิงคนนั้น’ ก้าวเข้ามาใกล้ชิดผม ทุกอย่างก็เริ่ม ‘พังทลาย’ เพียงเพราะความไม่เข้าใจของเราสองคน
“พี่ไท เราเลิกกันเถอะค่ะ”
“ทำไมล่ะน้ำชา พี่ไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเลยนะไม่เคยใกล้ชิดเกินจำเป็นด้วย”
“ชาเหนื่อยค่ะ เหนื่อยกับการที่ต้องตามหึงหวงพี่ เหนื่อยกับการที่ต้องถูกรังควานไม่รู้จบ เราพอเถอะนะคะ ถ้าพี่รักชาก็ปล่อยชาไปนะ....”
“น้ำชาแล้วพี่จะอยู่ยังไงล่ะ น้ำชา กลับมาคุยกันก่อน!!”
ภายใต้เสียงทะเลาะกันของทั้งสองกลับมีอีกคนเผยยิ้มออกมาอย่างพอใจราวกับว่ารอโอกาสนี้อยู่ เธอเดินตามเขาไปเงียบ ๆ และแอบขับรถตามชายหนุ่มตรงหน้าไป
ความเสียใจที่ถูกคนรักบอกเลิกทำให้เขาดื่มอย่างหนักจนเมาไม่ได้สติ หญิงสาวที่คิดว่าได้โอกาสแล้วจึงเข้าหาเขาและแสร้งทำเป็นคนรักเก่าของเขา
“ชา อย่าทิ้งพี่ไปนะ พี่รักชา รักคนเดียว.....”
“พี่ไทคะ พี่เมามากแล้วนะคะ”
ไทเกอร์เมาไม่ได้สติอยู่บนโซฟาหรูข้างกายเขามีไลล่ากอดประคองร่างสูงไว้ก่อนที่เธอจะยกมือเรียกการ์ดเข้ามาช่วยพยุงเขาระหว่างทางเขาก็ยังพึมพำออกมาไม่หยุดพร่ำเพ้อหาแต่คนที่ทิ้งเขาไป
เธอพาเขากลับมายังห้องพักโดยใช้คีย์การ์ดที่ติดตัวเขาเปิดเข้าไป ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความลุ่มหลงให้กับคนตรงหน้าที่หลับไม่ได้สติ มือเรียวลูบไปตามกรอบหน้าคมสันที่หมายปองมาหลายปี
“พี่ไทเกอร์มีไลล่าอยู่เสมอนะคะ ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่เห็นของค่าพี่ ไลล่าจะดูแลพี่เอง”
มือเรียวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงและลูบไปตามแผงอกล่ำสัน เมื่อเห็นว่าเขายังคงไม่รู้สึกตัวเธอก็จัดการเสื้อตัวนั้นออกไปช้า ๆ
“พี่ไทรู้ไหมว่าไลล่าคิดถึงวันนี้มาตลอด วันที่พี่จะสูญเสียทุกอย่างจนเหลือแค่ไลล่า พี่ไทจะต้องเจ็บปวดเหมือนที่ไลล่าเคยเจ็บปวด สูญเสียเหมือนที่ไลล่าเคยสูญเสียและพี่ไทก็จะเข้าใจว่าทำไมไลล่าทำแบบนี้
“ชา....”
“ไลล่ารักพี่นะคะ ทั้งรักและเกลียดในเวลาเดียวกันเลย น่าเสียดายที่ไลล่าใจกล้าไม่พอที่จะทำลายพี่ไปมากกว่านี้ เพราะงั้น ถ้าพี่ยอมรับไลล่า เรื่องทั้งหมดไลล่าจะยกโทษให้ค่ะ”
“ชา อย่าทิ้งพี่....”
“ชาครับ พี่รักชานะ....”
“ถ้านั่นคือคำตอบของพี่ งั้นไลล่าจะไม่หยุดแล้วนะคะ”
คืนนี้ ‘เขา’ จะต้องเป็นของ ‘เธอ’ และเธอก็จะทำให้รักแรกของเขาหายไปจากใจให้ได้ นี่เป็นของขวัญจากเธอที่ทั้งรักและเกลียดเขาในเวลาเดียวกัน